Uchwała w sprawie nadania statutu szpitalowi wydana na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego wynikającego z art. 42 ust. 4 ustawy o działalności leczniczej jest aktem prawa miejscowego, ponieważ zawiera normy o charakterze abstrakcyjnym, które nie konsumują się poprzez jednorazowe ich zastosowanie, natomiast jej postanowienia kształtują w sposób bezpośredni prawa każdego potencjalnego pacjenta, w czym uwidacznia się generalność zapisów uchwały. Wyrok WSA w Olsztynie z 3 grudnia 2013 r. sygn. II SA/Ol 871/13. Wyrok jest nieprawomocny.
W rozpatrywanej przez sąd sprawie, to wojewoda jako organ nadzoru nad radą powiatu stał na stanowisku, że uchwala w sprawie nadania statutu szpitala nie jest aktem prawa miejscowego. W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że chociaż brak jest ustawowej definicji aktu prawa miejscowego, to powszechnie i zgodnie przyjmuje się, że taki charakter mają akty normatywne, w których ujęto normy postępowania o charakterze generalnym i abstrakcyjnym. Normatywny zaś charakter aktu oznacza, że zawiera on wypowiedzi skierowane do adresatów w celu wskazania określonego sposobu zachowania się w postaci nakazu, zakazu lub uprawnienia.
Sąd w składzie orzekającym w omawianej sprawie stanął na stanowisku, że zaskarżona uchwała, wbrew stanowisku organu nadzoru, jest aktem prawa miejscowego, gdyż jako taki akt zawiera normy o charakterze abstrakcyjnym i generalnym, wydanym przez ustawowo wskazany organ administracji samorządowej. Pogląd ten znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (por. wyrok NSA z dnia 11 września 2012 r. sygn. II OSK 1818/12, wyrok NSA z dnia 10 września 2012 r. sygn.. II OSK 1819/12, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl), gdzie wypowiedziano pogląd, że uchwała w sprawie nadania statutu samodzielnemu publicznemu zakładowi opieki zdrowotnej jest aktem prawa miejscowego. U podstaw takiego stwierdzenia było uznanie, że skoro takie przepisy muszą posiadać charakter generalny i abstrakcyjny co oznacza, że są one adresowane do nieokreślonego kręgu osób, obejmując swymi unormowaniami sytuacje powtarzalne, regulując we wskazanym zakresie prawa i obowiązki podmiotów, które spełniają hipotezę norm zawartych w uchwale. Nie może być wątpliwości również co do tego, że jeżeli dana uchwała zawiera przynajmniej jedną taką normę o charakterze generalnym i abstrakcyjnym to mamy do czynienia z aktem prawa miejscowego. Zrozumiałym jest również to, że zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych, w wojewódzkim dzienniku urzędowym ogłasza się akty prawa miejscowego stanowione przez m.in. organy powiatu.
Zaskarżona uchwała nie ma, wbrew stanowisku wojewody, jedynie charakteru wewnętrznego, normującego wzajemne relacje pomiędzy poszczególnymi jednostkami organizacyjnymi szpitala, ponieważ jej postanowienia określają także uprawnienia podmiotów zewnętrznych. Tytułem przykładu można wskazać oferowane przez Szpital rodzaje świadczeń, każdy zaś ma prawo oczekiwać tego, że jeżeli w szpitalu funkcjonuje izba przyjęć, czy pogotowie ratunkowe, to w nagłych przypadkach zostanie przyjęty przez lekarza, to samo dotyczy funkcjonowania oddziału wewnętrznego. W podobny sposób należy odnieść się do wyszczególnienia poradni w ramach lecznictwa specjalistycznego, czy też oddziałów lecznictwa specjalistycznego szpitala, gdzie wyszczególnienie tej struktury organizacyjnej to nie tylko wykazanie wewnętrznej struktury tych jednostek z ich przyporządkowaniem do poszczególnych pionów lecznictwa oraz sprawowanego nadzoru ale też połączenie ich z innymi strukturami wraz z zadaniami tych jednostek oraz wskazanie czego każda osoba będzie mogła domagać się czy oczekiwać od tego szpitala.
Należy również wyjaśnić, że dany akt prawa miejscowego nie musi dotyczyć wszystkich mieszkańców danej jednostki samorządu terytorialnego. Wystarczającym jest aby normy o charakterze generalno-abstrakcyjnym zawarte w takim akcie były skierowane do nieograniczonego kręgu adresatów.
Źródło: CBOSA
