Zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej pomoc w postaci umieszczenia w domu pomocy społecznej przysługuje osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych.

Świadczenie tego rodzaju pomocy wymaga od osoby ją pobierającej pewnego poziomu współpracy, niezbędnej dla zapewnienia efektywnej opieki oraz prawidłowego funkcjonowania domu pomocy społecznej jako całości. Stąd też konieczne jest przestrzeganie regulaminu placówki, zaś jego nagminne i uporczywe łamanie oraz zakłócanie pracy ośrodka czyni przyznaną pomoc jedynie iluzoryczną, jak również niejednokrotnie uniemożliwia świadczenie pomocy również innym mieszkańcom.

Powyższe oznacza, że takie zachowanie można określić jako marnotrawienie przyznanej pomocy i jej wykorzystywanie niezgodnie z przeznaczeniem, co stanowi przesłankę do uchylenia decyzji o przyznaniu pomocy.

W niniejszej sprawie mieszkaniec DPS notorycznie nadużywał alkoholu, nie współpracował z personelem i nie stosował się do regulaminu pobytu w DPS. Ponadto, skarżący (mieszkaniec DPS) składał oświadczenie, iż zobowiązuje się zachować abstynencję i deklarował, że będzie brał udział w terapii leczenia uzależnienia. Jednak później wielokrotnie mieszkaniec był pod wpływem alkoholu i nie podano mu leków, palił papierosy w łazience i pił piwo w pokoju oraz był agresywny w stosunku do współlokatorów. Z uwagi na agresję mieszkańca funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji czterokrotnie podejmowali interwencje, które dotyczyły zakłócania porządku publicznego przez mieszkańca.

Zauważenia wymaga, że Regulamin Organizacyjny Domu Pomocy Społecznej wskazuje w § 11, że do obowiązków mieszkańca domu należy m.in. współdziałanie z personelem, przestrzeganie norm i zasad współżycia, przestrzeganie zarządzeń porządkowych, a także dbanie o dobrą atmosferę w DPS. W ust. 2 § 11 wskazano natomiast, że urata miejsca w DPS może nastąpić w razie stwierdzenia marnotrawstwa przyznanego świadczenia, celowego niszczenia bądź też marnotrawstwa własnych zasobów materialnych oraz nieprzestrzeganie zasad współżycia społecznego mieszkańców.

Stąd też Sąd uznał, iż utrata miejsca przez mieszkańca DPS, w tym stanie faktycznym była w pełni uzasadniona.

Wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 2024 r., sygn. I OSK 2514/23

Źródło: CBOSA