Z ustawy o pomocy społecznej nie wynika prosta reguła polegająca na równym podzieleniu należności z tytułu opłat członka rodziny za pobyt w domu pomocy społecznej pomiędzy wszystkich zobowiązanych, czy zobowiązanych z tego samego kręgu zstępnych. Tak wynika z wyroku WSA we Wrocławiu.

Sąd zwrócił uwagę, że w pierwszej kolejności w oparciu o przepis art. 61 ust. 2 pkt 2 ustawy organ ustala, czy dana osoba wymieniona w art. 61 ust. 1 pkt 2 ustawy. w ogóle może być zobowiązaną do poniesienia opłaty z uwagi na dochody jej rodziny, które muszą przekraczać 300% kryterium dochodowego na członka rodziny i dopiero gdy ta przesłanka zostanie spełniona można określać konkretną wysokość zobowiązania uwzględniając dalszą część przepisu art. 61 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy tj. kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie. Z przepisów ustawy w tym zakresie wynika, że jedynym czynnikiem kształtującym podstawę prawną i wysokość zobowiązania w odniesieniu do osób wymienionych w art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy jest ich sytuacja dochodowa.

Wyrok WSA we Wrocławiu z 8 lipca 2022 r. sygn. IV SA/Wr 839/21.

Źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl