Ten serwis używa cookies i podobnych technologii, brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Więcej »

Zrozumiałem

Uchwała w sprawie programu osłonowego nieważna

Uchwała w sprawie programu osłonowego nieważna fotolia.pl

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach podzielił pogląd Wojewody Śląskiego co do konieczności stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miasta w sprawie przyjęcia lokalnego programu osłonowego w zakresie udzielenia pomocy osobom, które ponoszą zwiększone koszty ogrzewania lokalu związane z trwałą zmianą systemu ogrzewania opartego na paliwie stałym na jeden z systemów ekologicznych. Dlaczego?

Jak zauważył Sąd, orzecznictwo sądowe wyraźnie wskazuje, że treść art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym w związku z treścią art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o pomocy społecznej i art. 110 ust. 10 ustawy o pomocy społecznej nie stanowi upoważnienia do wydania aktu prawa miejscowego. Zdaniem WSA jest tak z uwagi na to, że delegacja ustawowa nie tylko nie zawiera wytycznych stanowiących o kierunku regulacji, ale nie wypowiada się o przedmiocie regulacji w sposób właściwy dla aktów normatywnych i co więcej, nie wypowiada się wprost ani pośrednio o tym, że ten przedmiot (sfera stosunków społecznych) ma być określony w drodze aktu prawa miejscowego. Zatem akt taki, co do zasady ma charakter aktu prawa wewnętrznego – stwierdził Sąd.

WSA zaznaczył, że organ w uchwale jako jedną z jej podstaw przywołał również art. 8 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej. Sąd przyznał, że o charakterze normatywnym uchwały organu gminy przesądza istota zawartych w niej rozwiązań – rodzaj zamieszczonych w niej norm. Charakter norm prawnych i kształtowania przez te normy sytuacji prawnej adresatów mają przesądzające znaczenie dla kwalifikacji danego aktu jako aktu prawa miejscowego – jeżeli akt prawotwórczy zawiera co najmniej jedną normę postępowania o charakterze generalnym i abstrakcyjnym, to jest to akt prawa miejscowego – wskazywał Sąd. W ocenie WSA tak będzie więc w przypadku uchwał wydawanych na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej.

Organ uchwałodawczy powinien był jednak wydać odrębne uchwały w powyższym zakresie, by nie doszło do sytuacji, że akt wewnętrzny, akt planowania, skierowany wedle woli ustawodawcy wyłącznie do organu pomocy społecznej, stał się (jako całość) tym samym aktem prawa miejscowego, tylko dlatego, że rozstrzygnięto tam jednocześnie o kwestiach, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej – orzekł WSA.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 lipca 2021 r., II SA/Gl 579/21

Źródło: CBOSA

Pt., 6 Sp. 2021 0 Komentarzy Dodane przez: Bartłomiej Zydel