Zasada subsydiarności wyraża spoczywającą na jednostce powinność pełnego wykorzystania własnych zasobów, możliwości oraz uprawnień w celu pokonania trudnej sytuacji życiowej. Jeżeli jednostka nie uczyni zadość owej powinności, to brak po jej stronie podstawowej przesłanki do udzielenia wsparcia z pomocy społecznej.

Pomoc społeczną jednostka może otrzymać dopiero wówczas gdy wykorzysta, po pierwsze swoje uprawnienia, po drugie własne zasoby i możliwości, przez które należy rozumieć nie tylko sytuację materialną, ale również właściwości psychofizyczne, kwalifikacje zawodowe, aktywność jednostki w rozwiązywaniu własnych i rodzinnych problemów oraz jej gotowość współdziałania w tym celu z innymi. Tak wynika z wyroku WSA w Olsztynie z 20 czerwca 2017 r. (sygn. II SA/Ol 386/17).

W rozpatrywanej sprawie sąd wskazał m.in. że skarżący (wnioskujący o specjalny zasiłek celowy) winien rozważyć możliwość poczynienia oszczędności we własnym zakresie, choćby poprzez ograniczenie wydatków na telewizję satelitarną której miesięczny koszt wynosi 69,99 zł, bowiem wydatek nie może być przedkładany nad obowiązek regulowania opłat związanych z zaspokajaniem niezbędnych potrzeb bytowych.

Źródło: CBOSA