Przepisami określającymi właściwość miejscową gmin w sprawach z zakresu pomocy społecznej są przepisy art. 101 ustawy o pomocy społecznej.
W myśl art. 101 ust. 1 tej ustawy właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie.
Jeżeli chodzi o pojęcie "miejsce zamieszkania", to ponieważ powyższa ustawa nie zawiera własnej definicji, należy posłużyć się definicją zamieszczoną w art. 25 Kodeksu cywilnego. Stanowi on, iż miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.
W orzecznictwie sądowym dotyczącym tego zagadnienia utrwalił się pogląd, że na miejsce zamieszkania składają się dwa elementy: przebywania w sensie fizycznym w danej miejscowości i wola stałego pobytu, występujące łącznie.
Zatem miejscem stałego pobytu w rozumieniu art. 25 k.c. jest to, w którym koncentrują się czynności życiowe danej osoby.
Źródło: Postanowienie NSA w Warszawie z dnia 27 września 2013 r., I OW 134/13
