Udzielenie pomocy w formie zasiłku celowego nie jest i nie może być formą odszkodowania wyrównującego powstałe na skutek klęski żywiołowej straty.

Celem instytucji pomocy społecznej, nie jest wspieranie zakładu ubezpieczeń lecz pomoc państwa dla osób, które uległy szczególnym sytuacjom losowym. Pomoc ta jest udzielana celem umożliwienia egzystencji osobom, które zostały dotknięte zdarzeniami losowymi.

Brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych do zmniejszania ekwiwalentu zakładu ubezpieczeń poprzez wliczenie do odszkodowania wysokości zasiłku celowego przyznanego poszkodowanemu przez gminne, bądź miejskie ośrodki pomocy społecznej. Pogląd ten jest ugruntowany w judykaturze, gdzie podkreśla się, że zasiłek celowy, o którym mowa w art. 40 u.p.s., nie ma charakteru odszkodowawczego, a więc może zostać przyznany każdemu, kto poniósł jakiekolwiek straty w wyniku powodzi. Celem pomocy społecznej nie jest rekompensata za szkodę, nie jest przywrócenie stanu poprzedniego, nie jest też zaspokojenie każdej potrzeby zgłoszonej we wniosku lecz częściowe, a także chwilowe przezwyciężenie trudności życiowych, jakich zgłaszający daną potrzebę nie może zaspokoić samodzielnie.

Udzielenie pomocy w formie zasiłku celowego na podstawie art. 40 ustawy o pomocy społęcznej nie jest i nie może być formą odszkodowania wyrównującego powstałe na skutek klęski żywiołowej straty. Zasiłek celowy jest pochodną okoliczności wnioskującego wskazującą na to, że jest w trudnej sytuacji życiowej, której nie jest w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

Źródło: Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 21 maja 2015 r. I ACa 252/15