Zerwanie kontraktu socjalnego i wyrejestrowanie się na własny wniosek z PUP, brak współpracy z pracownikami socjalnymi, negowanie wszystkich propozycji przez nich przedstawianych służących poprawie sytuacji skarżącego, przy jednoczesnej roszczeniowej i agresywnej postawie wobec pracowników OPS uzasadnia odmowę przyznania wnioskowanej przez skarżącego pomocy. Wyrok WSA w Warszawie z 30 stycznia 2014 r. sygn. I SA/Wa 2466/13.

W uzasadnieniu wskazano, że stan zdrowia skarżącego (osobą niepełnosprawną w stopniu lekkim) oraz konieczność opieki nad ojcem nie uzasadnia braku jakiegokolwiek działania skarżącego zmierzającego do uzyskania własnych środków utrzymania. OPS wielokrotnie proponował skarżącemu pomoc w sprawowaniu opieki nad ojcem, jednak spotykał się z odmową przyjęcia proponowanej pomocy (np. poprzez odmowę skompletowania dokumentów niezbędnych do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego). Z kolei lekki stopień niepełnosprawności nie uniemożliwia skarżącemu podjęcia pracy, która stanowiłaby jego źródło utrzymania. Z materiału dowodowego sprawy wynika, że skarżący, wbrew swojemu przekonaniu, może podjąć pracę zarobkową, przy uwzględnieniu jego "możliwości psychofizycznych". Oznacza to, że po stronie skarżącego brak było przeciwwskazania do podjęcia działań w zakresie aktywizacji zawodowej. Bierne oczekiwanie, że potrzeby życiowe zostaną w całości sfinansowane ze środków państwa w postaci świadczeń z pomocy społecznej, jest całkowicie bezpodstawne i pozbawione podstaw prawnych.

Źródło: CBOSA