Wprawdzie ustalając wysokość pomocy wspieranie procesu integracji cudzoziemców uwzględnia się liczbę członków rodziny, jednak nie może budzić wątpliwości, że potrzeba i ciężar integracji koncentruje się przede wszystkim wokół osób, które właśnie przybyły na terytorium RP, nie zaś osób, które narodziły się w rodzinie, dla której okres pomocy na integrację zakończył się. Wyrok WSA w Białymstoku z 27 czerwca 2013 r. sygn. I SA/Bk 187/13.

W przepisach przewidziano, że wniosek składa cudzoziemiec, lecz obejmuje on również jego małoletnie dzieci i jego małżonka. Mając jednak na uwadze powyższe rozważania, w szczególności zaś ograniczony termin, w jakim cudzoziemiec może złożyć wniosek a także ograniczony okres, w jakim przysługuje pomoc dla cudzoziemca, należy przyjąć, że ustawodawca traktuje pomoc, o jakiej mowa w art. 92 ust. 1 ustawy jako pomoc jednorazową. Brak jest podstaw by przyjąć, że prawo do takiej pomocy może z określonych przyczyn powstać na nowo – np. w związku z urodzeniem kolejnego dziecka. Należy zatem podzielić pogląd wyrażony w wyroku WSA w Lublinie z 10 lutego 2011r., II SA/Lu 11/11, że skoro warunkiem udzielenia cudzoziemcowi pomocy mającej na celu wspieranie procesu jego integracji w społeczeństwie państwa, w którym się znajduje, jest złożenie wniosku o udzielenie tej pomocy w zakreślonym terminie, który jest terminem nieprzywracalnym oraz skoro wniosek ten z urzędu obejmuje małoletnie dzieci cudzoziemca oraz jego małżonka, jeśli uzyskali status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, to brak jest podstaw do udzielenia tej formy pomocy na każde urodzone w Polsce kolejne dziecko cudzoziemca, któremu została już wcześniej (przed narodzinami tego dziecka) udzielona tego typu pomoc.

Źródło: Orzecznictwo NSA