Wskazać należy, że stosownie do art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej właściwość miejscową gminy do rozpoznania złożonego wniosku o przyznanie świadczenia z pomocy społecznej ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Skoro jednak ustawa nie definiuje pojęcia „miejsce zamieszkania", to na użytek niniejszej sprawy należy odwołać się do uregulowań zawartych w Kodeksie cywilnym.

W myśl art. 25 K.c. za miejsce zamieszkania osoby fizycznej uznaje się miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. O miejscu zamieszkania decydują więc dwa czynniki: zewnętrzny (fakt przebywania) i wewnętrzny (zamiar stałego pobytu). Wyrażenie zamiaru stałego pobytu nie wymaga złożenia oświadczenia woli (nie jest czynnością prawną). Wystarczy więc, że zamiar taki wynika z zachowania danej osoby, polegającego na ześrodkowaniu swojej aktywności życiowej w określonej miejscowości.

Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 kwietnia 2012 r. I OW 24/2012

Źródło: LexPolonica nr 3953843