2 kwietnia br. sejmowa Komisja Polityki Senioralnej rozpatrzyła informację na temat działań jednostek samorządu terytorialnego na rzecz osób starszych. Przykłady dobrych praktyk.
Informację przedstawili: Stanisław Szwed, sekretarz stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej;, Tomasz Iwański zastępca dyrektora Departamentu Administracji Publicznej w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz zastępca dyrektora Departamentu Porządku Publicznego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji – Dariusz Minkiewicz.
W realizowanej polityce publicznej zawarty jest kompleksowy rozwój polityki senioralnej, uwzględniającej zarówno utrzymanie aktywności i jak najdłuższej samodzielności osób starszych, ale także dostęp do zróżnicowanych usług, skierowanych do osób w podeszłym wieku.
Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej realizuje szereg inicjatyw, które przyczyniają się do zapewnienia bezpiecznego i godnego starzenia się w jak najlepszym zdrowiu oraz aktywnego uczestnictwa we wszystkich sferach życia.
Programem skierowanym do osób starszych, a realizowanym przez samorządy jest Program Wieloletni „Senior+” na lata 2015-2020. Program polega na wsparciu tworzenia placówek typu „Senior+”, w tym Dziennych Domów „Senior+” i Klubów „Senior+”.
Samorządy coraz chętniej biorą udział w Programie „Senior+”. Świadczy o tym fakt, że w latach 2015-2017 powstało w Polsce 240 placówek Senior+, natomiast w 2018 r. aż 260. W tegorocznej edycji Programu do dofinansowania rekomendowano 664 oferty o łącznej kwocie 62,6 mln zł. Celem Programu jest wsparcie finansowe gmin w zakresie realizacji usług opiekuńczych, w tym specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób w wieku 75 lat i więcej, zarówno tych, którzy są samotni jak i pozostających w rodzinach.
Dofinansowanie przyznane w ramach Programu mogą uzyskać gminy, których liczba nie przekracza 60 tys. mieszkańców, a ponadto, które świadczą usługi opiekuńcze lub specjalistyczne usługi opiekuńcze samodzielnie, bądź poprzez spółdzielnie socjalne osób prawnych, których założycielami są jednostki samorządu terytorialnego.
Komisja rozpatrzyła także Informację Najwyższej Izby Kontroli o wynikach kontroli dostępności zmodernizowanych obiektów kolejowych dla pasażerów niepełnosprawnych lub o ograniczonej zdolności poruszania się. Przedstawił ją Mieczysław Łuczak, wiceprezes NIK.
Modernizacja obiektów kolejowych poprawiła ich dostępność dla osób niepełnosprawnych i starszych. W żadnym ze skontrolowanych obiektów stwierdzone przeszkody nie wykluczały możliwości korzystania z transportu kolejowego przez osoby z niepełnosprawnością. Nie uwzględniono jednak wszystkich potrzeb niepełnosprawnych. Najwięcej barier napotykały osoby z wadami wzroku. Najmniej – z wadami słuchu. Wciąż niektóre utrudnienia powodują konieczność korzystania ze wsparcia osób towarzyszących albo asysty personelu dworca.
Większość problemów z dostępnością kolejowych obiektów obsługi podróżnych powstało na etapie projektowania tych obiektów, gdy nie uwzględniono wszystkich potrzeb osób z niepełnosprawnością.
Źródło: Sejm RP
