Zgodnie ze znowelizowaną przez ustawę o działalności leczniczej ustawą z dnia 20 lutego 1997 roku o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej czterech ministrów pospołu ma określić sposób organizowania nauczania kościelnego, nabożeństw i wykonywania innych praktyk religijnych właściwych dla wyznania zielonoświątkowego dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach opiekuńczych i wychowawczych, w podmiotach leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne oraz korzystającym ze zorganizowanego odpoczynku.

Przesłany do zaopiniowania przez Zespół ds. Edukacji, Kultury i Sportu Komisji Wspólnej projekt rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej, Ministra Zdrowia, Ministra Pracy i Polityki Społecznej oraz Ministra Sprawiedliwości stanowi w praktyce powtórzenie obowiązujących obecnie przepisów. Chyba tylko przepisaniem starych przepisów można wyjaśnić to, że akt wykonawczy mający określić – jak wskazuje delegacja ustawowa – sposób organizowania nauczania kościelnego i wykonywania innych praktyk religijnych zawiera w rzeczywistości przepisy takie jak: „Dzieciom i młodzieży wyznania zielonoświątkowego, zgodnie z ich życzeniem lub życzeniem rodziców (opiekunów prawnych), umożliwia się wykonywanie praktyk religijnych” podczas pobytu w określonych podmiotach. Tye tylko, że to akurat wynika z Konstytucyjnej zasady wolności sumienia i przepisów ustawy…