Na temat kwestii związanych z orzeczeniem lekarskim w kontekście cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami wypowiedział się niedawno WSA w Gdańsku. Jaki jest charakter takiego orzeczenia? Czy starosta czyni ustalenia dotyczące stanu zdrowia kierującego? Czy organ może oceniać lub kwestionować dokumentację medyczną? Zapraszamy do lektury.
Orzeczenie lekarskie jako dokument urzędowy
WSA podkreślił, że orzeczenie lekarskie stanowi dokument urzędowy w rozumieniu art. 76 § 2 Kpa. Oznacza to, że orzeczenie stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone i korzysta z domniemania prawdziwości oraz domniemania zgodności z prawdą tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone.
Zatem, dopóki orzeczenia lekarskie wydane wobec kierującego, w zakresie oceny przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, będą ważne i nie zostaną wydane, we właściwym trybie postępowania medycznego, kolejne orzeczenia lekarskie stwierdzające brak takich przeciwskazań wobec kierującego, dopóty orzeczenia te stanowią wystarczającą podstawę do wydania w tej sprawie decyzji.
W tym miejscu należy przypomnieć, że zgodnie z art. 79 ust. 7 ustawy o kierujących pojazdami (ukp), orzeczenie lekarskie wydane po przeprowadzeniu ponownego badania lekarskiego jest ostateczne.
Starosta jest związany orzeczeniem lekarskim
WSA (w oparciu o przepisy ukp) dobitnie i jednoznacznie stwierdził, że starosta nie prowadzi żadnych ustaleń co do stanu zdrowia kierowcy, ale w tym zakresie obowiązany jest do uwzględnienia orzeczenia lekarskiego. Co więcej, organy administracji nie mogą zajmować się oceną przesłanek, na podstawie których zostało wydane orzeczenie lekarskie, ale mają obowiązek uwzględnić jego treść.
Organy administracji publicznej, (tj. starosta – jako organ I instancji i SKO – jako organ odwoławczy) które orzekają w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi nie mają zatem żadnych podstaw prawnych do oceny dokumentacji medycznej, tym bardziej wyników badań, w oparciu o które wydano orzeczenie lekarskie. Czynności te nie tylko przekraczałyby kompetencje organów, lecz wręcz byłoby to niemożliwe, gdyż organy nie posiadają specjalistycznej wiedzy medycznej. Wiedzy takiej nie posiada także sąd administracyjny.
Wydanie decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami, nie zostało pozostawione swobodnemu uznaniu organów i ich ocenie co do zasadności wydania takiej decyzji. Organy administracji są związane orzeczeniami lekarskimi, nie mają jakichkolwiek podstaw formalnoprawnych do kwestionowania okoliczności objętych treścią tych orzeczeń. Weryfikacja następuje bowiem w odpowiednim trybie, przewidzianym w ustawie o kierujących pojazdami, a zatem postępowanie administracyjne zmierzające do cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami ma jedynie charakter następczy.
Związanie wyklucza znaczenie „innych okoliczności”
Według WSA, skoro organy nie czynią ustaleń co do stanu zdrowia kierującego, lecz opierają się na orzeczeniu lekarskim wydanym w odpowiednim trybie, to jakiekolwiek inne okoliczności podnoszone w postępowaniu przez kierującego (np. długotrwałe posiadanie prawa jazdy, niekaralność, niezbędność posiadania uprawnień do kierowania ze względu na obowiązki zawodowe i rodzinne) nie mogą mieć znaczenia.
Przesłanki takie nie są przesłankami ustawowymi, które miałyby znaczenie z punktu widzenia regulacji prawnej stanowiącej podstawę materialnoprawną decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami i które mogłyby wpłynąć na wynik sprawy. Jedyną okolicznością istotną jest bowiem treść orzeczenia lekarskiego. Jeżeli z jego treści wynikają przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami określonych kategorii, to starosta ma obowiązek wydać decyzję o ich cofnięciu.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 22.05.2025 r., sygn. akt III SA/Gd 103/25, orzeczenie nieprawomocne
Źródło: https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/D6D34FC96C
