Przez ruchy masowe ziemi rozumie się powstające naturalnie lub na skutek działalności człowieka osuwanie, spełzywanie lub obrywanie powierzchniowych warstw skał, zwietrzeliny i gleby (art. 3 pkt 32a ustawy - Prawo ochrony środowiska).

Obserwacje terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi oraz terenów, na których występują te ruchy, prowadzi starosta.

Obserwacje te prowadzi się metodą wizji w terenie albo metodą monitoringu.

Metoda monitoringu polega na dokonywaniu pomiarów:

1. powierzchniowego ruchu mas ziemnych przy zastosowaniu pomiarów geodezyjnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 11 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne lub
2. wgłębnego ruchu mas ziemnych, przy zastosowaniu wgłębnych pomiarów pozwalających na rozpoznanie liczby, rodzaju i głębokości położenia powierzchni poślizgu, 

- w celu określenia prędkości i kierunku przemieszczenia mas ziemnych.

Dla prowadzenia monitoringu, określa się liczbę i rodzaj punktów obserwacyjnych.

Obserwacje prowadzi się z częstotliwością stosowną do ryzyka wystąpienia bezpośredniego zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi oraz mienia, jednakże nie rzadziej niż raz na 3 lata, oraz każdorazowo po powzięciu przez starostę informacji o wystąpieniu ruchów masowych ziemi.

Z prowadzonych obserwacji sporządza się protokół obserwacji.