Art. 59 ust. 3 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi o możliwości wydania nakazu przywrócenia poprzedniego sposobu zagospodarowania nieruchomości, a nie nakazu przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania nieruchomości zgodnego z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Zgodnie z literalnym brzmieniem przywołanego art. 59 ust. 3 w przypadku zmiany zagospodarowania terenu, która nie wymaga pozwolenia na budowę albo zgłoszenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1b ustawy Prawo budowlane, z wyjątkiem zmian zagospodarowania terenu, o których mowa w ust. 2 i 2a, bez uzyskania decyzji o warunkach zabudowy wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, nakazać właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości:
- wstrzymanie użytkowania terenu, wyznaczając termin, w którym należy wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, albo
- przywrócenie poprzedniego sposobu zagospodarowania.
Wydając na podstawie przywołanego przepisu decyzję organ administracji powinien wskazać na czym polegać ma przywrócenie poprzedniego sposobu zagospodarowania. Oznacza to, że nakładane obowiązki powinny być określone w sposób jednoznaczny i precyzyjny, tak by z jednej strony adresat (adresaci) wiedział na czym polega nałożony na niego (nich) obowiązek, z drugiej strony - by możliwe było wykonanie tych obowiązków w trybie postępowania egzekucyjnego w administracji. Nie budzi wątpliwości, że w wypadku niewykonania przez adresata obowiązków nałożonych na podstawie art. 59 ust. 3 pkt 1 i 2 u.p.z.p. mogą one być przedmiotem postępowania egzekucyjnego.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 marca 2024 r., II SA/Gd 451/23
Źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl
