Naruszenie zasady proporcjonalności może być jedną z przesłanek stwierdzenia nieważności zapisów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Tak wynika z wyroku WSA w Gdańsku z 23 września 2020 r. sygn. II SA/Gd 47/20.
W rozpatrywanej sprawie, gmina na obszarze oznaczonym w planie symbolem 35U ograniczyła usługi, jakie mogły być realizowane na tym obszarze do biur, usług gastronomii, kultury, usług hotelarskich, salonów sprzedaży pojazdów, usług z zakresu ochrony zdrowia, rekreacji i sportu, odnowy biologicznej.
Sąd przeanalizował zapisy dotyczące terenu 36U wskazując, że teren też również został przeznaczony pod zabudowę usługową, jednakże w odniesieniu do niego uchwałodawca nie wprowadził takich ograniczeń, jak na terenie 35 U. Oba te tereny są położone przy tym samym trakcie, po jego drugiej stronie, zatem ich walory ekonomiczne i możliwości gospodarczego wykorzystania są takie same. Wobec tego brak jest uzasadnienia do odmiennego traktowania tych terenów. Sąd zwrócił uwagę, że takiej argumentacji nie przedstawiła też rada wobec czego uznał, że organ gminy przy ustalaniu przeznaczenia ww. działek nie tylko nie dokonał wyważenia interesu publicznego i interesów prywatnych, ale też wprowadził ograniczenia na terenie o tożsamym przeznaczeniu bez wykazania zasadności takiego działania, w konsekwencji odmiennie traktując prawa przysługujące właścicielom działek oznaczonych oba symbolami. W szczególności gmina nie wykazała, że przedmiotowe ograniczenia zostały wprowadzone w odpowiedniej proporcji do celów koniecznych dla zapewnienia racjonalnej gospodarki przestrzennej.
Sąd stwierdził również, ę kwestionowane postanowienia wyłączają możliwość zagospodarowania tego terenu w sposób typowy dla tej części miasta i dla powstającej tam zabudowy. Przy czym nie ma żadnego uzasadnienia, aby w tym miejscu mogła odbywać się sprzedaż pojazdów, a nie mogła odbywać się sprzedaż czegokolwiek innego, podobnie jak nie ma uzasadnienia dla pozostałych ograniczeń przewidzianych przez cytowany zapis.
Źródło: CBOSA
