Skarżąca wniosła o zmianę pozwolenia na budowę. Starosta uwzględnił ten wniosek i dokonał zmiany, natomiast Wojewoda wydał odmienną decyzję: uchylił decyzję Starosty i umorzył postępowanie przed organem I instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku przyznał rację Wojewodzie. Dlaczego? 

Jak wskazał Sąd, niesporne było i wprost wynikało z akt sprawy administracyjnej to, że inwestor nie był jedyną stroną toczącego się postępowania. Jedną z tych stron, dodatkową – po ustaleniu przez Starostę powiększonego obszaru oddziaływania zmienionej inwestycji – była Gmina, która skorzystała z przysługujących jej praw i w ustawowym terminie złożyła odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji.

Zdaniem Sądu organ odwoławczy trafnie ocenił, że fakt wykonania robót budowlanych objętych między innymi przedmiotowym projektem zamiennym uniemożliwiał wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę i zatwierdzeniu zamiennego projektu budowlanego odnośnie do tych robót. W tej sytuacji zaistniała przesłanka bezprzedmiotowości postępowania uzasadniająca umorzenie postępowania administracyjnego.

Ponadto Wojewódzki Sąd podkreślił, iż nie można zgodzić się z zarzutem skargi, że skoro odwołanie Gminy dotyczyło tylko robót budowlanych związanych z budową miejsc postojowych, które nie zostały wykonane przez inwestora, Wojewoda powinien zastosować art. 138 § 2 k.p.a., tj. uchylić zaskarżoną decyzję i przekazać organowi sprawę do ponownego rozpoznania w zakresie objętym zaskarżeniem, czyli budowy miejsc parkingowych. Odnosząc się do tej kwestii wskazać należy, że w ramach kompetencji przyznanych organowi odwoławczemu na podstawie art. 138 k.p.a. jest on obowiązany ocenić prawidłowość zaskarżonej decyzji nie tylko w granicach zarzutów przedstawionych w odwołaniu, lecz także pod kątem przepisów prawa materialnego i procesowego, które mają zastosowanie w sprawie rozstrzygniętej zaskarżoną decyzją. 

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 października 2019 r., II SA/Gd 130/19

Źródło: CBOSA