Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu orzekł, że Burmistrz pozostawał w bezczynności w postępowaniu zmierzającym do wydania decyzji o warunkach zabudowy – mimo podjęcia przez Burmistrza pewnych działań. Dlaczego?
Sąd wskazał, że Burmistrz pismem sformułowanym na podstawie art. 64 § 2 ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego – wezwał inwestora do uzupełnienia złożonego wniosku o ustalenie warunków zabudowy poprzez:
- Przedłożenie opinii w zakresie możliwości zaopatrzenia planowanej inwestycji w media;
- Podanie rodzaju i charakteru planowanej inwestycji;
- Udokumentowanie dostępu do drogi publicznej;
- Określenie na dostarczonej mapie zasadniczej granic terenu objętego wnioskiem
Wnioskodawca uzupełnił braki, jednakże organ uznał, iż nie wszystkie.
WSA przypomniał, że zgodnie z orzecznictwem stosowanie przez organ administracyjny art. 64 § 2 k.p.a. powinno służyć wyłącznie usunięciu braków formalnych pisma wynikających ze ściśle określonych przepisów i nie może zmierzać do merytorycznej oceny przedstawionego wniosku oraz jego załączników. Żądanie przez organ prowadzący sprawę dodatkowej czy dodatkowych informacji należy do postępowania dowodowego – i winno być oparte o reguły normujące to postępowanie. Kwestia ta w ocenie Sądu nie może natomiast być rozstrzygana w oparciu o przepis art. 64 k.p.a. w związku z art. 52 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Poza tym jak wskazał Sąd, art. 52 ust. 2 w związku z art. 64 ust. 1 ustawy planistycznej nie przewiduje obowiązku dołączenia do wniosku dokumentów wskazujących na istnienie lub projektowanie uzbrojenia terenu, zatem brak jest podstaw do wzywania wnioskodawcy o przedłożenie takiej dokumentacji w trybie art. 64 § 2 k.p.a.
Tym samym w dniu orzekania przez Sąd, organ nie wydał rozstrzygnięcia kończącego postępowanie administracyjne i pozostawał bezczynny. Okoliczność ta uzasadniała zobowiązanie organu do rozpatrzenia wniosku skarżącego w przedmiocie warunków zabudowy i wydania stosownej decyzji, co też uczynił sąd w niniejszej sprawie.
Ponadto Sąd uznał, że w omawianej sprawie bezczynność nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa. Stwierdzona bezczynność była skutkiem błędnej interpretacji przez organ treści art. 64 § 2 k.p.a. i jego zastosowania w niniejszej sprawie, a nie celowego działania tego organu.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 października 2019 r., IV SAB/Po 180/19
Źródło: CBOSA
