Czy rada gminy może przyjąć uchwałę w sprawie ustalenia średniej powierzchni gospodarstwa rolnego w gminie? Odpowiedź brzmi: nie. Wyrok potwierdzający dotychczasowe orzecznictwo wydał niedawno WSA w Kielcach.
Rada gminy, działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym w związku z art. 61 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym podjęła uchwałę w sprawie ustalenia średniej powierzchni gospodarstwa rolnego w gminie. Średnia powierzchnia gospodarstwa rolnego w gminie jest niezbędna do ustalenia przesłanek wpływających na wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla zabudowy zagrodowej.
Wojewoda skierował na tę uchwałę skargę do WSA. Wskazał w niej, że powyższe przepisy nie stanowią podstawy do podjęcia przez radę gminy uchwały w tej sprawie. Według Wojewody przepis ustawy gminnej uzupełnia jedynie szczegółowe upoważnienie, które musi wynikać z przepisu rangi ustawowej, przy czym upoważnienie to musi być wyraźne, a nie tylko pośrednio wynikające z ustawy. Tymczasem powołany w podstawie prawnej uchwały art. 61 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie zawiera ustawowego upoważnienia do podjęcia przez radę gminy uchwały wskazującej podstawę do ustalenia średniej powierzchni gospodarstwa rolnego lub wprost ustalającej taką powierzchnię na terenie gminy.
Sąd przychylił się do poglądu Wojewody. Według WSA uchwała niewątpliwie zawierała normy generalne i abstrakcyjne – była bowiem skierowana do podmiotów zewnętrznych, tj. każdego potencjalnie ubiegającego się o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla zabudowy zagrodowej, w trybie art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Według Sądu na tle wykładni art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy gminnej za utrwalone uznać należy stanowisko, zgodnie z którym przepis ten nie stanowi samodzielnej podstawy do stanowienia przez radę gminy aktów prawa miejscowego ani też podejmowania uchwał. Stanowi on jedynie odesłanie do innych ustaw regulujących kompetencje rady gminy; ma on charakter organizacyjny (czasami zwany także organizacyjno-ustrojowym) i nie zawiera samodzielnie delegacji do stanowienia jakiegokolwiek aktu prawa miejscowego. Również takiej podstawy nie zawiera zacytowany wyżej art. 61 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; brak jest także takiej ustawowej delegacji w innych przepisach zarówno tej ustawy, jak ustawy o samorządzie gminnym. W szczególności takiej podstawy nie może stanowić art. 40 ust. 2 ustawy gminnej.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 17 stycznia 2019 r., II SA/Ke 737/18
Źródło: CBOSA
