Wniesienie odwołania od decyzji o sprzeciwie do zgłoszenia zamiaru budowy nie powoduje przedłużenia materialnoprawnego terminu do wydania decyzji. Z tego względu organ odwoławczy nie może zastosować art. 138 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, uchylić decyzji i przekazać sprawy do ponownego rozpatrzenia, gdy upłynął termin do wniesienia sprzeciwu. Wyrok NSA z 11 stycznia 2018 r. sygn. II OSK 1159/17.

Sąd wskazał, że termin z art. 30 ust. 5 ustawy Prawo budowlane ma charakter terminu prawa materialnego, który nie podlega przedłużeniu, a jego upływ powoduje utratę przez właściwy organ kompetencji do wydania decyzji wnoszącej sprzeciw. Taka charakterystyka omawianego terminu ma wpływ na katalog rozstrzygnięć, jakie może w konsekwencji wydać organ pierwszej instancji i organ odwoławczy rozpoznając odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy, rozpoznając odwołanie od decyzji o sprzeciwie, może orzec o jej utrzymaniu w mocy. Może też orzec o jej uchyleniu i umorzeniu postępowania w sytuacji, gdy uzna decyzję organu pierwszej instancji za wadliwą, a termin ustalony do wydania decyzji już upłynął.

Odnosząc się do okoliczności sprawy NSA wskazał, że wojewoda podejmując w trybie art. 138 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego decyzję o uchyleniu pierwotnego rozstrzygnięcia starosty o wniesieniu sprzeciwu i wniesieniu sprzeciwu wobec zgłoszonego zamierzenia inwestora na innej podstawie prawnej, już po upływie terminu 30 dni od dnia dokonania zgłoszenia, naruszył przepis art. 30 ust. 5 ustawy Prawo budowlane.

Źródło: CBOSA