Skoro przyczepa campingowa nie pełni swojej pierwotnej funkcji transportowo-komunikacyjnej, lecz funkcję rekreacji indywidualnej, organy [administracji] mają podstawę do stwierdzenia, iż stanowi ona tymczasowy obiekt budowlany.

wyrok WSA w Gdańsku z 11 lipca 2018 r., sygn. II SA/Gd 131/18, nieprawomocny

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym jednoznacznie uznaje się ustawione na gruncie przyczepy turystyczne, niespełniające w danej chwili swojej pierwotnej funkcji transportowo-komunikacyjnej, za obiekty budowlane (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2012 r., sygn. akt II OSK 384/11). Przyjmuje się także, że przystosowanie określonego przedmiotu do tego, aby przemieszczać go po drogach jako przyczepa nie przesądza, że nie może być uznany za obiekt budowlany, w szczególności tymczasowy obiekt budowlany, po ustawieniu go na gruncie (por. wyrok NSA z dnia 13 marca 2009 r. sygn. akt II OSK 348/08, wyrok NSA z dnia 29 maja 2012 r. sygn. akt II OSK 423/11, wyrok NSA z dnia 10 maja 2013 r. sygn. akt II OSK 39/12, wyrok NSA z 20 października 2015 r. sygn. akt II OSK 925/15). Przyczepa kempingowa jest wprawdzie pojazdem drogowym bez silnika, ciągniętym przez inny pojazd, z przeznaczeniem do mieszkania w czasie przemieszczania się pojazdem, jednakże umieszczenie jej na dłuższy czas na nieruchomości i wykorzystywanie jej do celów mieszkalno-rekreacyjnych, powoduje, że przyczepa nie jest połączona z przemieszczającym się pojazdem silnikowym, nie pełni już zatem funkcji pojazdu (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 września 2016 r., sygn. akt II SA/Gd 49/16). Z tych względów gdański WSA sformułował przywołaną na wstępie tezę.