Instalowanie urządzeń reklamowych w rozumieniu art. 29 ust. 2 pkt 6 p.b. dotyczy jedynie tych robót budowlanych, które nie są wykonywaniem obiektu budowlanego w określonym miejscu, a zatem budową w rozumieniu art. 3 pkt 6 p.b.
W świetle ustawy Prawo budowlane można mówić o co najmniej dwóch rodzajach urządzeń reklamowych. Do pierwszej grupy należy zaliczyć, wymienione jako budowle w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego "wolnostojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe", na które wymagane jest pozwolenie na budowę, bowiem ich budowa nie została wymieniona jako niewymagająca pozwolenia na budowę w art. 29 ust. 1 Prawa budowlanego.
Do drugiej zaś grupy, należy zaliczyć tablice i urządzenia reklamowe, na instalowanie których wymagane jest jedynie, zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 6 w związku z art. 30 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego, dokonanie zgłoszenia. Na urządzenia reklamowe, o których mowa w art. 29 ust. 2 pkt 6 Prawa budowlanego, składają się również urządzenia wolnostojące niezwiązane trwale z gruntem.
Ustawodawca wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu tablic i urządzeń reklamowych uzależnił tylko od "instalacji", natomiast faktycznie bez znaczenia dla tej instalacji pozostaje miejsce, w jakim ma to nastąpić, a więc czy będzie to na budynku, czy też na gruncie. W myśl art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: wolnostojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe.
Zatem w ocenie organu urządzenie reklamowe, wolnostojące, trwale związane z gruntem stanowi budowlę.
Natomiast urządzenia reklamowe, o których mowa w art. 29 ust. 2 pkt 6 Prawa budowlanego, są urządzeniami przenośnymi o małych gabarytach, w skład których nie wchodzą części typowo budowlane, jak np. fundament, konstrukcja nośna.
Przy procedurze legalizacyjnej dla skutecznego i pozytywnego jej zakończenia istotne znaczenie ma to, czy inwestor posiada prawo do zabudowy nieruchomości. Jeśli sprawca samowoli budowlanej nie potrafi wykazać się prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, a w tej sprawie nie jest w stanie udokumentować, iż podmiot posiadający uprawnienia właścicielskie w stosunku do terenu wyraża zgodę na zrealizowaną samowolę budowlaną - to oznacza, że nie jest możliwa legalizacja.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lutego 2018 r. VII SA/Wa 1370/17
Źródło: CBOSA
