Komisja rewizyjna rady gminy nie jest upoważniona do wydawania pracownikowi samorządowemu poleceń dotyczących jego pracy (Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 7 grudnia 2000 r. I PKN 136/2000, LexPolonica nr 355997).

W zaprezentowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy nie podzielił poglądu jakoby polecenia dotyczące pracy mogły nie pochodzić od „bezpośredniego pracodawcy".

Zgodnie z art. 16 ustawy o pracownikach samorządowych do wydawania polecenia pracownikowi jest upoważniony jedynie przełożony, przy czym pod pojęciem przełożonego należy w tym wypadku rozumieć pracodawcę i osoby działające w jego imieniu.

Nie ulega więc wątpliwości, że komisja rewizyjna nie jest przełożonym pracownika w rozumieniu art. 16 ustawy o pracownikach samorządowych, na co jednoznacznie wskazują jej przepisy określające osoby upoważnione do dokonywania czynności w sprawach z zakresu prawa pracy za pracodawców samorządowych jak i ustalające kto jest pracodawcą samorządowym. Wydawanie pracownikowi poleceń przez inny podmiot niż pracodawca jest możliwe, ale do tego potrzebny jest wyraźny przepis prawa. Takiej kompetencji innego podmiotu nie można jednak domniemywać, gdyż prowadzi to do osłabienia sprawności i jednolitości kierowania daną jednostką organizacyjną a także do rozmywania odpowiedzialności kierownictwa za jego działanie.

Oczywiście nie sposób nie zgodzić się z kwestią, że komisja rewizyjna ma prawo występowania z zapytaniami, czy wnioskami o udzielenie informacji, do innych podmiotów, gdyż jest to rzeczą odmienną od wydawania pracownikowi poleceń. Jednakże, każde wystąpienie przez komisję z zapytaniem lub wnioskiem powinno zostać poprzedzone zawiadomieniem o wszczęciu kontroli. Dlatego też, zgodnie z regulaminem komisji rewizyjnej, musi ona w swoich działaniach posługiwać się określoną procedurą, która nie przewiduje możliwości występowania, w stosunku do podmiotów kontrolowanych, o informację bez formalnego wszczęcia kontroli.

Katarzyna Liszka