W świetle art. 75 k.p.a. jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodem mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych, oględziny. Zasady przeprowadzania dowodu z zeznań świadków reguluje przepis art. 83 k.p.a., ze szczególnym uwzględnieniem § 3 tego przepisu. Dopiero przesłuchanie świadków w tym trybie, tj. złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, są wiarygodnym dowodem.

Podstawą każdego rozstrzygnięcia przez organ administracyjny jest pełne zebranie materiału dowodowego i jego ocena w kontekście wszelkich innych dowodów. Uchybienie tym obowiązkom w sytuacji, gdy Skarżący powołuje się na istotne dla sprawy okoliczności, świadczy o tym, że nie podjęto wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego i wszechstronnego wyjaśnienia sprawy. Z kolei niedostateczne ustalenie stanu faktycznego sprawy w oparciu o prawidłowo przeprowadzone postępowanie dowodowe stanowi o uchybieniu przepisów postępowania w stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na jej wynik.

Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 21 marca 2019 r., sygn. akt: II SA/Sz 81/19