Zgodnie z art. 58 § 1 k.p.a., w razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednocześnie z wniesieniem prośby należy dopełnić czynności, dla której określony był termin (art. 58 § 2 k.p.a.).

Podstawową przesłanką warunkującą przywrócenie terminu jest uprawdopodobnienie braku winy w uchybieniu terminu. O braku winy można mówić, gdy niedopełnienie obowiązku było spowodowane przeszkodą nie do przezwyciężenia to znaczy taką, której strona nie mogła usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.

Odmawiając przywrócenia terminu do wniesienia odwołania organ wskazał, że warunkiem przywrócenia terminu oprócz uprawdopodobnienia braku winy jest dochowanie 7-dniowego terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu oraz dopełnienie wraz z wnioskiem tej czynności, dla której był ustanowiony termin.

Należy przypomnieć, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy, i powinna być stosowana i interpretowana ściśle, a wymóg zgłoszenia wniosku o przywrócenie terminu w 7-dniowym terminie jest warunkiem formalnym jego rozpoznania, który organ ma obowiązek badać w pierwszej kolejności, przed dokonaniem jego oceny merytorycznej, a więc przed rozpoznaniem, czy uchybienie terminowi nastąpiło bez winy strony.