Dopuszczalne jest uznanie obcojęzycznych dokumentów jako dowodów w postępowaniu prowadzonym przez organ administracji publicznej i nie jest to sprzeczne z art. 75 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 4 pkt 3 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim. Powoływany przepis art. 4 pkt 3 ustawy o języku polskim stanowi, że język polski jest językiem urzędowym terenowych organów administracji publicznej. Z kolei z art. 5 ust. 1 tej ustawy wynika, że podmioty wykonujące zadania publiczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonują wszelkich czynności urzędowych oraz składają oświadczenia woli w języku polskim, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Postępowanie w sprawie prowadzone było w języku polskim. Przepisy art. 4 pkt 3 i art. 5 ust. 1 ustawy o języku polskim nie zostały zatem naruszone. Z powołanych wyżej przepisów nie można również wywodzić zakazu dopuszczenia nieprzetłumaczonego dokumentu obcojęzycznego jako dowodu w postępowaniu przed organami administracyjnymi. Dopuszczenie takiego dowodu nie jest sprzeczne z art. 75 § 1 k.p.a., który stanowi, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Przy wykładni tego przepisu należy wziąć pod uwagę, że czym innym jest dopuszczenie obcojęzycznego środka dowodowego jako dowodu w postępowaniu, a czym innym wymóg dokonywania czynności urzędowych przez organy administracji publicznej w języku polskim. Dowodem jest treść dokumentu obcojęzycznego, a nie jego tłumaczenie. Tłumaczenie nie zastępuje bowiem dokumentu sporządzonego w języku obcym, lecz służy jedynie ustaleniu, jaka jest treść tego dokumentu 

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 28 września 2017 r. (III SA/Lu 242/17)

Źródło: CBOSA