Wskazać należy, że w świetle art. 80 k.p.a. organ cieszy się prawem tzw. swobodnej oceny dowodów. Polega ono na tym, że organ nie jest skrępowany żadnymi przepisami co do wartości poszczególnych rodzajów dowodów i może swobodnie, tj. zgodnie z własną oceną wyników postępowania dowodowego (wyjaśniającego) w danej sprawie, ustalić stan faktyczny. Zapatrywanie organu nie może być przy tym dowolne, arbitralne, przeczące regułom logiki, zweryfikowanym prawom naukowym lub przeprowadzonym już w danej sprawie dowodom. Przysługujące organom prawo swobodnej oceny dowodów doznaje poszanowania również w najnowszym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że organy w toku postępowania podjęły w sprawie wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, wyczerpująco zbierając i rozpatrując cały materiał dowodowy, jak też oceniając na podstawie całokształtu tego materiału, czy dana okoliczność została udowodniona. Przytoczone w zarzucie skargi kasacyjnej dowody albo nie miały znaczenia dla sprawy albo zostały przez organ uwzględnione i ocenione, jednak odmówił on im wiarygodności i mocy dowodowej. Organ ustosunkował się jednocześnie do twierdzeń formułowanych przez strony. Zabieg ten wnikliwie zweryfikował Sąd pierwszej instancji.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2016 r. (I OSK 2790/14)

Źródło: CBOSA