Zgodnie z treścią art. 3 pkt 11 ustawy Prawo budowlane, przez prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane należy rozumieć tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych.

Jak wynika z art. 3 pkt 11 ustawy Prawo budowlane, prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane obejmuje szeroki zakres uprawnień, od prawa własności i użytkowania wieczystego, przez zarząd, ograniczone prawa rzeczowe (zwłaszcza użytkowanie i służebności gruntowe), do uprawnień wynikających z różnego rodzaju umów.

Zauważyć trzeba, że oświadczenie o dysponowaniu nieruchomością na cele budowlane, jest środkiem dowodowym mającym wykazać prawo inwestora do dysponowania nieruchomością na cele budowlane i w razie wątpliwości podlega badaniu przez organ. Obowiązkiem organu jest więc w takiej sytuacji ustalenie istnienia tytułu prawnego inwestora, w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy Prawo budowlane, przy uwzględnieniu twierdzeń inwestora, przytaczanych przez niego dowodów i innych okoliczności mających znaczenie prawne.

Warunku wykazania prawa do dysponowania nieruchomością z art. 3 pkt 11 Prawa budowlanego nie wypełnia powoływanie się przez inwestora na władztwo faktyczne nad nieruchomością ani na sprawowanie zarządu, jeżeli inwestor nie wykaże, że jest to zarząd w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy Prawo budowlane wynikający z przepisu art. 43 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z tymi przepisami trwały zarząd jest formą prawną władania nieruchomością przez jednostkę organizacyjną, która ma wówczas prawo zabudowy, odbudowy, rozbudowy, nadbudowy, przebudowy lub remontu obiektu budowlanego na nieruchomości, zgodnie z przepisami ustawy Prawo budowlane.

Źródło: Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2015 r., VII SA/Wa 1337/14