Skoro ustawodawca w przepisie art. 40 ust. 5 ustawy o drogach publicznych nakazał ustalenie wysokości opłaty za zajęcie pasa drogowego w okresie krótszym niż rok w zależności od liczby dni w miesiącu, to zapis zawarty w uchwale wskazujący, że za niepełny rok kalendarzowy wysokość rocznych stawek opłat obliczana jest proporcjonalnie do liczby miesięcy stanowi istotne naruszenie powołanego przepisu. Wyrok WSA w Łodzi z 14 sierpnia 2014 r. sygn. III SA/Łd 452/14.

W ustępie 5 art. 40 ustawy o drogach publicznych wskazano, że opłatę za zajęcie pasa drogowego w celu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy urządzenia i stawki opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego pobieranej za każdy rok umieszczenia urządzenia w pasie drogowym, przy czym za umieszczenie urządzenia w pasie drogowym lub na drogowym obiekcie inżynierskim przez okres krótszy niż rok opłata obliczana jest proporcjonalnie do liczby dni umieszczenia urządzenia w pasie drogowym lub na drogowym obiekcie inżynierskim. Z tego wyraźnego upoważnienia ustawowego wynika uprawnienie dla Rady Gminy do uzależnienia wysokości opłaty za zajęcie pasa drogowego w okresie krótszym niż rok proporcjonalnie do ilości dni faktycznego zajmowania. Akty prawa miejscowego mogą być ustanowione wyłącznie na podstawie delegacji ustawowych. Nie mogą ich przekraczać i regulować w sposób odmienny kwestii należących do materii ustawowej.

Źródło: CBOSA