Święta Bożego Narodzenia są okazją do spotkań nie tylko w gronie rodzinnym. W wielu zakładach pracy, w tym także urzędach i instytucjach samorządowych, organizowane są „spotkania opłatkowe" dla pracowników. Koszty takich spotkań finansowane bywają z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Czy słusznie?

Chodzi zresztą nie tylko o imprezy bożonarodzeniowe, ale o wszelkie imprezy okolicznościowe organizowane dla pracowników: jubileusze, spotkania integracyjne czy Dzień Nauczyciela w placówkach oświatowych. Powstaje pytanie, czy te przedsięwzięcia mieszczą się w definicji działalności socjalnej zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, wskazującym formy tej działalności jako usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Trudno zaprzeczyć, że okazjonalne spotkania organizowane dla pracowników mogą być dla nich samych trochę formą wypoczynku, trochę imprezą kulturalno-oświatową, czy nawet sportowo-rekreacyjną. Jednak głównym celem tych spotkań nie jest wypoczynek, obcowanie z kulturą, aktywność sportowa czy rekreacja. Dlatego nie ma wystarczającej podstawy prawnej do sfinansowania związanych z nimi kosztów.

W tej sytuacji kierownik jednostki, który ustawowo odpowiada za administrowanie zakładowym funduszem świadczeń socjalnych, powinien zwrócić uwagę na właściwe sformułowanie celu przedsięwzięcia finansowanego z funduszu. Celem tym może być na przykład impreza kulturalno-oświatowa, a że przy okazji pracownicy połamią się opłatkiem i wspólnie pokolędują to już całkiem inna sprawa. Należy też pamiętać, aby zadeklarowanemu celowi przedsięwzięcia odpowiadał charakter poniesionych kosztów.