Wymierzenie kary, o jakiej mowa w art. 59f ust. 1 Prawa budowlanego, następuje nie tylko w razie "istotnych" odstępstw od projektu budowlanego wymienionych w art. 36a ust. 5 ustawy, lecz również w przypadku odstępstw nie mających takiego charakteru, które nie zostały zaznaczone w projekcie przez projektanta w sposób uregulowany w art. 36a ust. 6 Prawa budowlanego.
Tak wynika z wyroku WSA w Gdańsku (II SA/Gd 711/15).
Sąd wskazał, że przepisy dotyczące wymierzania kar za stwierdzone podczas kontroli nieprawidłowości należy wykładać z uwzględnieniem art. 36a ust. 1, 5 i 6 Prawa budowlanego z których wynika, iż istotne odstępstwo od projektu budowlanego wymaga zmiany pozwolenia na budowę, zaś nieistotne odstępstwo takiej zmiany nie wymaga, ale musi być zaznaczone przez projektanta w projekcie budowlanym. Wszystkie te przepisy należy wykładać w ten sposób, że właściwy organ może wymierzyć karę pieniężną na podstawie art. 59f ust. 1 Prawa budowlanego, jeżeli w trakcie obowiązkowej kontroli stwierdzi, że inwestor odstąpił od zatwierdzonego projektu budowlanego w sposób istotny bez uzyskania decyzji o zmianie pozwolenia na budowę lub w sposób nieistotny, ale zmiana ta nie została zaznaczona w projekcie przez projektanta w sposób uregulowany w art. 36a ust. 6 Prawa budowlanego. Ustawodawca sanuje nieistotne odstępstwa od projektu budowlanego, o ile w trakcie procesu budowlanego zostały one zgłoszone i udokumentowane zgodnie z procedurą. Nie ma podstaw, aby za tego rodzaju odstępstwa wymierzać karę pieniężną.
Karę wymierzoną na podstawie art. 59f ust. 1 Prawa budowlanego nakłada się zatem w przypadku zaistnienia jakiejkolwiek nieprawidłowości, a nie tylko w przypadku nieprawidłowości stanowiących jednocześnie istotne odstąpienie od pozwolenia na budowę. Klasyfikacja i wielkość stwierdzonych nieprawidłowości nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.
Kontrolując postanowienie organu odwoławczego stwierdzić należy, że organ ten nie zbadał należycie przesłanki nałożenia kary w oparciu o art. 59f ust. 1 w związku z art. 59a Prawa budowlanego, do czego był zobowiązany wydając postanowienie w oparciu o dyspozycję art. 138 § 1 w związku z art. 144 k.p.a.. Ponownie rozpoznając odwołanie organ winien dokonać ustaleń co do treści projektu budowlanego, w kontekście zgodności z przyjętymi przez inwestora rozwiązaniami konstrukcyjnymi. Dopiero jednoznaczne ustalenie, że zrealizowane rozwiązania są sprzeczne z treścią projektu daje bowiem podstawę do wymierzenia kary. Powinien także odnieść się do dołączonej do zażalenia dokumentacji.
Źródło: CBOSA
