Sfinansowanie spłaty pożyczki ze środków funduszu sołeckiego byłoby działaniem nieprawidłowym, naruszającym przepisy ustawy o finansach publicznych – uznała lubelska RIO w jednym z niedawnych stanowisk.

Izba wyjaśniła, że zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy o funduszu sołeckim środki funduszu przeznacza się na realizację przedsięwzięć, które należą do zadań własnych gminy, zgłoszonych przez sołectwo we wniosku, o którym mowa w art. 5 ustawy. Fundusz ten stanowi integralną część budżetu gminy. Zatem wydatki realizowane w ramach funduszu sołeckiego ujmowane są jako wydatki budżetu gminy i klasyfikowane według właściwych podziałek klasyfikacji budżetowej. Oznacza to, że wydatkowanie środków funduszu podlega rygorom określonym w ustawie o finansach publicznych, tj. tak jak każdy wydatek budżetowy. Co więcej, spłaty otrzymanych pożyczek i kredytów zostały zaklasyfikowane jako rozchody publiczne, a nie jako wydatki (art. 6 ust. 2 ustawy o finansach publicznych).

Wydatki związane są z redystrybucją definitywną (np. zapłata za towary lub usługi, wypłata wynagrodzeń). Rozchody związane są z czasowym transferem środków. To właśnie rozchody publiczne wynikają z konieczności realizacji zobowiązań zaciągniętych uprzednio przez JST (np. spłata pożyczki) albo wykonania obowiązków umownych polegających na udostępnieniu publicznych zasobów finansowych innym podmiotom (np. udzielenie pożyczki).

Wydatki mają charakter ostateczny, tj. bezzwrotny. Rozchody publiczne cechuje zaś zwrotny charakter płatności. Spłata zobowiązań nie stanowi zatem wydatku publicznego.

Wyjaśnienie Regionalnej Izby Obrachunkowej w Lublinie z 20.04.2023 r., znak: RIO.V.070.19.2023

Źródło: lublin.rio.gov.pl