Czy strona porozumienia międzygminnego w sprawie przyjmowania i unieszkodliwiania odpadów ma legitymację do zaskarżenia do sądu administracyjnego stawek opłat określonych przez organ strony porozumienia odpowiedzialnej za wykonywanie tych czynności? To zależy od treści samego porozumienia – tak wynika z listopadowego orzeczenia WSA w Opolu.
Strona Porozumienia przekazała innej Gminie realizację zadania własnego w zakresie utrzymania składowisk odpadów i unieszkodliwiania odpadów komunalnych z jej terenu. Natomiast realizację tego zadania w imieniu Gminy powierzono "C" spółka z o.o., prowadzącemu regionalną instalację przetwarzania odpadów komunalnych – regionalne centrum gospodarki odpadami.
W ramach tego Porozumienia Gmina zapewniła, że cena za przyjęcie odpadów do regionalnej instalacji przetwarzania odpadów komunalnych oparta będzie o aktualne dane dotyczące przychodów z tytułu realizacji usług publicznych, kosztów realizacji zobowiązania świadczenia usług publicznych z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa w przedmiocie rachunkowości i przejrzystości finansowej oraz uzyskanych przysporzeń ze środków publicznych z uwzględnieniem danych kosztowych i przychodowych instalacji, a także będzie uwzględniała wyłącznie koszty zagospodarowania zmieszanych odpadów komunalnych, odpadów zielonych oraz pozostałości z sortowania odpadów komunalnych (art. 9m ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach w związku z art. 35 ust. 6 ustawy o odpadach).
Wysokość stawek i opłat pobieranych przez Spółkę ustalił Burmistrz – na podstawie upoważnienia wydanego przez Radę – w ramach zarządzenia w sprawie ustalenia wysokości cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej, tj. za przyjęcie odpadów. Na zarządzenie to została skierowana skarga do sądu administracyjnego przez Stronę Porozumienia.
Rozpoznając ww. skargę WSA w Opolu na wstępie podkreślił, że w rozważanym stanie prawnym nie było żadnych przeszkód, aby uznać, że przewidziana w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce komunalnej kompetencja organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego jest szczególnym upoważnieniem ustawowym do podjęcia aktu prawa miejscowego, w rozumieniu art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym. W konsekwencji należało przyjąć – zgodnie z orzecznictwem NSA – że aktem prawa miejscowego będzie również akt podjęty przez organ wykonawczy w ramach subdelegacji unormowanej w art. 4 ust. 2 ustawy o gospodarce komunalnej.
Wprawdzie, co nie było w sprawie negowane, wynikające z tego Zarządzenia stawki opłat za przyjęcie odpadów mają zastosowanie również do Skarżącej, jednakże obowiązek ich ponoszenia (uiszczania) nie wynika z mocy obowiązującej tego skarżonego aktu, ale z treści porozumienia międzygminnego. W poszczególnych zapisach tego porozumienia przewidziano szczegółowe zasady ustalania cen za przyjęcie odpadów do regionalnej instalacji przetwarzania odpadów komunalnych, ich aktualizowania oraz – co ma istotne znaczenie w niniejszej sprawie – tryb rozstrzygania wszelkich sporów zaistniałych w związku z jego realizacją.
Mając zatem na uwadze zapisy powyższego Porozumienia, treść samej skargi i podniesionych w niej zarzutów wraz z przywołaną na ich poparcie argumentacją faktyczną i prawną, w tym dotyczącą w szczególności kwestii istnienia interesu prawnego, w oparciu o który Skarżąca wywodzi swoją legitymację procesową do zaskarżenia do sądu administracyjnego zarządzenia Burmistrza w sprawie ustalenia wysokości cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej, tj. za przyjęcie odpadów, jako aktu prawa miejscowego – w ocenie Sądu w niniejszej sprawie brak było jej interesu prawnego w rozumieniu art. 101 ustawy o samorządzie gminnym.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 5 listopada 2018 r., I SA/Op 290/18
Źródło: CBOSA
