Literalna wykładnia art. 168 ust. 4 ustawy o finansach wskazuje jedynie na to, że wykorzystanie dotacji następuje przez zapłatę za zrealizowane zadanie, bez określenia terminu zapłaty. Art. 169 ust. 1 zd. 1 u.f.p. przewiduje natomiast, że dotacje udzielone z budżetu państwa - a z taką mamy do czynienia w niniejszej sprawie - wykorzytane niezgodnie z przeznaczeniem - podlegają zwrotowi do budżetu państwa wraz z odsetkami w wysokości określonej, jak dla należności podatkowych.

Przepisy powyższe winny, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, być czytane łącznie z przepisem art. 150 pkt 1 i 3 u.f.p., zgodnie z którym dysponent części budżetowej lub dysponent środkow, o których mowa w art. 127 ust. 2 u.f.p., udzielając dotacji celowej, w tym jednostce sektora finansów publicznych, w przypadku, gdy odrębne przepisy lub umowa międzynarodowa nie określają trybu i zasad udzielania lub rozliczania tej dotacji, zawiera umowę, która określa w szczególności szczegółowy opis zadania, w tym cel, na jaki dotacja została przyznana, i termin jego wykonania oraz termin wykorzystania dotacji, nie dłuższy niż do dnia 31 grudnia danego roku budżetowego. Jeżeli podstawą udzielenia dotacji jest umowa, to przez wykorzytanie dotacji zgodnie z przeznaczeniem należy rozumieć wykorzystanie dotacji na realizację określonego w umowie celu i zgodnie z warunkami określonymi w umowie.

W literaturze przedmiotu podkreśla się że przepis art. 150 u.f.p. określa dla dotacji celowych inny, niż wynikający z art. 168 u.f.p. termin wykorzystania dotacji. Należy stwierdzić, iż w przypadku dotacji celowych termin realizacji zadania związany jest ściśle z obciążającym beneficjenta obowiązkiem realizacji zadań będących celem zawieranej między stronami umowy.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 marca 2017 r. (II GSK 1675/15)

Źródło: CBOSA