Zezwolenie na prowadzenie placówki wsparcia dziennego. Komentarz do ustawy art. 19
„Art. 19. 1. Wójt wydaje zezwolenie na prowadzenie placówki wsparcia dziennego na wniosek, jeżeli podmiot występujący o zezwolenie przedstawi:

1.  dokumenty potwierdzające tytuł prawny do nieruchomości, na terenie której placówka wsparcia dziennego ma prowadzić działalność;
2. odpis z właściwego rejestru;
3. oświadczenie o numerze identyfikacyjnym REGON oraz numerze identyfikacji podatkowej NIP;
4. pozytywne opinie właściwego miejscowo komendanta powiatowego lub miejskiego Państwowej Straży Pożarnej i właściwego państwowego inspektora sanitarnego o warunkach bezpieczeństwa i higieny w budynku, w którym będzie mieścić się placówka wsparcia dziennego, oraz najbliższym jego otoczeniu, mając na uwadze specyfikę placówki;
5. statut placówki wsparcia dziennego lub jego projekt;
6. regulamin organizacyjny placówki wsparcia dziennego lub jego projekt;
7. informację o sposobie finansowania placówki wsparcia dziennego oraz o niezaleganiu w regulowaniu zobowiązań podatkowych i składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

2. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 4 nie stosuje się do placówki wsparcia dziennego prowadzonej w formie pracy podwórkowej realizowanej przez wychowawcę.
Art. 20. Zezwolenie na prowadzenie placówki wsparcia dziennego wydaje się na czas nieokreślony.”

Zezwolenie na prowadzenie placówki dziennego wydaje się w formie decyzji administracyjnej (art. 19 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej w związku z art. 104 §1 KPA). Decyzja w przedmiocie wydania zezwolenia na prowadzenie placówki jest tzw. decyzją związaną, innymi słowy oznacza to, że organ nie działa w ramach tzw. luzu decyzyjnego. Zezwolenie wydawane jest na czas nieokreślony, odmowa wydania zezwolenia nie zamyka stronie drogi do ponownego złożenia wniosku.

Dokument potwierdzający tytuł prawny do nieruchomości to w szczególności wypis z księgi wieczystej potwierdzający własność, umowa kupna-sprzedaży nieruchomości, umowa dzierżawy, najmu, użyczenia, darowizny. Dokument nie jest wymagany w przypadku prowadzenia placówki w formie pracy podwórkowej.

Odpis z właściwego rejestru . Chodzi tutaj o rejestr do którego podmiot starający się o uzyskanie zgody jest wpisany. Będzie to przede wszystkim odpis z krajowego rejestru sądowego. W tym miejscu należy jednak zauważyć, że ustawodawca nie ogranicza kręgu podmiotów, które mogą prowadzić placówki wsparcia dziennego. Krąg podmiotów, które mogą złożyć wniosek o wydanie zezwolenia zakreśla art. 29 KPA, zgodnie z którym stronami postępowania administracyjnego mogą być osoby fizyczne i osoby prawne, a gdy chodzi o państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne i organizacje społeczne - również jednostki nie posiadające osobowości prawnej. Zatem teoretycznie o zgodę na prowadzenie placówki może wystąpić nawet osoba fizyczna.

W takim przypadku nie można od niej wymagać przedłożenia omawianego dokumentu. To samo dotyczy oświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON oraz NIP. Zgodnie z §1 Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 lipca 1999 r. w sprawie sposobu i metodologii prowadzenia i aktualizacji rejestru podmiotów gospodarki narodowej, w tym wzorów wniosków, ankiet i zaświadczeń, oraz szczegółowych warunków i trybu współdziałania służb statystyki publicznej z innymi organami prowadzącymi urzędowe rejestry i systemy informacyjne administracji publicznej. Krajowy rejestr urzędowy podmiotów gospodarki narodowej, zwany dalej „rejestrem podmiotów”, obejmujący:

1. osoby prawne,
2. jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej,
3. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą

oraz ich jednostki lokalne, jest prowadzony przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w sposób zinformatyzowany i nosi skróconą nazwę REGON.

Zatem tylko od w/w podmiotów można żądać przedłożenia oświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON.

Począwszy od 1 stycznia 2012 r. zgłoszenia identyfikacyjnego w celu nadania numeru NIP nie dokonują podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Pozytywne opinie właściwego miejscowo komendanta powiatowego lub miejskiego Państwowej Straży Pożarnej i właściwego państwowego inspektora sanitarnego o warunkach bezpieczeństwa i higieny w budynku mają dawać gwarancje, że dzieci będą przebywać w odpowiednich warunkach.

Ustawodawca nie precyzuje jakie informacje powinny znaleźć się w statucie oraz regulaminie organizacyjnym placówki wsparcia dziennego oraz jaka jest różnica pomiędzy tymi dwoma dokumentami. W praktyce zapewne okaże się, że postanowienia obu wymienionych dokumentów będą się ze sobą pokrywać. W mojej ocenie statut powinien co najmniej wskazywać zadania, formę prowadzenia placówki, zasady kierowania placówką, regulamin zaś szczegółowo kwestie organizacyjne np. takie jak dni i godziny otwarcia placówki czy kolejność przyjmowania dzieci do placówki (w związku z tym iż pod opieką jednego wychowawcy w tym samym czasie może przebywać do 15 dzieci wprowadzenie takich zasad wydaje się konieczne). Jednak w związku z brakiem szczegółowych wytycznych w ustawie organ w zasadzie nie ma możliwości kwestionowania zapisów w statucie lub regulaminie przedłożonym wraz z wnioskiem o wydanie zezwolenia na prowadzenie placówki.

Podobnie jak w przypadku statutu i regulaminu również informacja o sposobie finansowania placówki jest dokumentem, którego treści organ nie ma w zasadzie możliwości ocenić pod kątem faktycznych możliwości finansowych wnioskodawcy. Przepis nie określają również stopnia szczegółowości informacji przedkładanej organowi, w szczególności przedłożenia prognozy kosztów funkcjonowania placówki. Przykładowo jeżeli stowarzyszenie występujące o uzyskanie zgody wskaże, że źródłami finansowania placówki będą dochody z działalności gospodarczej prowadzonej przez to stowarzyszenie, organ nie ma podstaw by w jakikolwiek sposób kwestionować taką informację.

Bardzo nieprecyzyjnym wymogiem jest wymóg przedłożenia informacji o niezaleganiu w regulowaniu zobowiązań podatkowych i składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Ustawodawca nie sprecyzował, że informacja ma przybrać formę oświadczania czy zaświadczenia strony. Zgodnie z art. 220 §2 KPA organ administracji publicznej żądający od strony lub innego uczestnika postępowania zaświadczenia albo oświadczenia na potwierdzenie faktów lub stanu prawnego jest obowiązany wskazać przepis prawa wymagający urzędowego potwierdzenia tych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia albo oświadczenia.

Skłaniałabym się do poglądu, że w powołanym przepisie chodzi jednak o zaświadczenie. Wskazuje na to również cała konstrukcja art. 19 (w ust. 1 pkt 3 ustawodawca wyraźnie mówi o oświadczeniu).