Dodatki mieszkaniowe - mimo że o prawie do ich uzyskania decydują organy pomocy społecznej - nie są elementem systemu świadczeń z pomocy społecznej. Stąd też o prawie do dodatku decyduje wyłącznie tytuł prawny do zajmowanego lokalu oraz wysokość dochodu, z wyłączeniem innych okoliczności. Tak wynika z wyroku WSA w Białymstoku z 13 października 2016 r. (sygn. II SA/Bk 567/16).

Sąd podkreślił, że dodatek mieszkaniowy nie jest świadczeniem przyznawanym z uwagi na ogólnie trudną sytuację materialną, zdrowotną, czy rodzinną wnioskodawcy, jak też nie jest typowym świadczeniem z pomocy społecznej mającym wspomagać rodziny i osoby w uzyskiwaniu środków na zaspokojenie niezbędnych potrzeb życiowych.

Istotnie, warunkiem uzyskania dodatku mieszkaniowego jest – oprócz tytułu do zajmowanego lokalu mieszkalnego - określony, stosunkowo niski dochód, jednakże wyłącznie to kryterium, a nie sytuacja zdrowotna, rodzinna czy osobista jest oceniana przy rozstrzyganiu o prawie do dodatku mieszkaniowego.

Ustawa o dodatkach mieszkaniowych zawiera własne, autonomiczne regulacje dotyczące ustalania dochodu i progów dochodowych warunkujących prawo do dodatku. 

Źródło: CBOSA