W myśl art. 76 ust. 1 ustawy osoba, która pobrała nienależne świadczenie pieniężne, jest obowiązana do zwrotu, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, kwoty otrzymanego świadczenia wraz z przekazaną od tego świadczenia zaliczką na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składką na ubezpieczenie zdrowotne.
Stosownie do art. 76 ust. 2 pkt 3 ustawy za nienależnie pobrane świadczenie pieniężne uważa się zasiłek wypłacony osobie za okres, za który nabyła prawo do renty rodzinnej, jeżeli organ rentowy, który przyznał świadczenie, nie dokonał jego pomniejszenia na zasadach określonych w art. 78.
Z zacytowanych przepisów wyraźnie wynika, że w przypadku równoległego poboru takich świadczeń zabezpieczenia społecznego, jak renta rodzinna oraz zasiłek dla bezrobotnych, wypłaconych za ten sam okres, ustawodawca nałożył na beneficjenta tych świadczeń obowiązek zwrotu wypłaconego zasiłku dla bezrobotnych, chyba że kwota przyznanego zasiłku została uprzednio potrącona przez organ rentowy i to w łącznej kwocie obejmującej wypłacony zasiłek wraz z zaliczką na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składką na ubezpieczenie zdrowotne. Z istoty i celu ww. świadczeń wynika bowiem niemożność ich jednoczesnego poboru.
Brak świadomości równoczesnego otrzymywania renty rodzinnej i zasiłku dla bezrobotnych nie może mieć znaczenia dla oceny prawidłowości wydanych decyzji w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnych (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 marca 2015 r., I OSK 2324/13)
Jedyną i bezwzględną przesłanką orzeczenia o zwrocie zasiłku dla bezrobotnych jest obiektywne ustalenie jego pobrania w sytuacji równoczesnego pobrania za ten sam okres świadczenia rentowego, bez zastosowania potrącenia, o którym mowa w art. 78 ustawy z 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Źródło: CBOSA
