Redakcja art. 38 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, wskazuje, że zasiłek okresowy ma charakter obligatoryjny. Obligatoryjność tegoż świadczenia ma jednak miejsce jedynie przy spełnieniu przesłanek ustawowych. Odmowa przyznania zasiłku okresowego jest uzasadniona wówczas, gdy w okolicznościach danej sprawy organ ustali brak wystąpienia przesłanek pozytywnych oraz wystąpienie przesłanki negatywnej z art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 i 4 i art. 4 ustawy o pomocy społecznej. Tak wynika z wyroku WSA w Łodzi z 23 lipca 2015 r. sygn. II SA/Łd 418/15.

Sąd wskazał, że zasadniczym celem ustawy o pomocy społecznej jest niesienie pomocy osobom, o których mowa w art. 7 ustawie o pomocy społecznej, a które jednocześnie nie są w stanie przezwyciężyć trudnych sytuacji życiowych wykorzystując własne uprawnienia i możliwości. Odwołując się do okoliczności sprawy u uzasadnieniu wyroku wskazano, że skarżący jest młodym, zdrowym mężczyzną, uzyskał uprawnienia w zawodzie kierowcy, zrezygnował z rejestracji w PUP, pozbawiając się tym samym uprawnień zdrowotnych. Wypowiedział ponadto zaledwie po upływie miesiąca umowę o pracę, która - zwłaszcza w dobie istniejącego bezrobocia - gwarantowała mu przez okres jednego roku, przy zatrudnieniu na pół etatu, wynagrodzenie netto w wysokości około 1000 zł. Sąd uznał, że w tej sytuacji brak jest podstaw prawnych do pozytywnego załatwienia wniosku skarżącego i przerzucania ciężaru pomocy w jego utrzymaniu na państwo.

Wyrok jest nieprawomocny.

Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/7E713CC2E4