WSA w Gdańsku: wynikającą z przepisu art. 103 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej zasadę, że opłata obciążająca daną osobę z tytułu pobytu członka rodziny w domu pomocy społecznej nie powinna być zwiększana w przypadku gdy jedna z osób współzobowiązanych jest zwalniana z odpłatności, odnosić należy także do sytuacji, w której określenie kwoty obciążającej osobę zobowiązaną następuje w drodze decyzji administracyjnej.

Sąd powołał się na pogląd zawarty w piśmiennictwie. Stanisław Nitecki w Komentarzu do ustawy o pomocy społecznej (Wrocław 2013. str. 720) wskazuje: "... z treści przywołanego przepisu (art. 103 ust. 2 ustawy) wynika, że ustawodawca zamieścił w nim istotną zasadę, która sprowadza się do tego, że osoba ponosząca opłatę za pobyt małżonka, zstępnego, wstępnego czy innej osoby w DPS nie ponosi odpowiedzialności za realizację tego obowiązku przez inne zobowiązane do tego osoby, o ile osoby te zwolnione są z ponoszenia takiej opłaty z mocy prawa lub czynności prawnej organu administracji publicznej. Inaczej ujmując to zagadnienie, zakres solidarności osób najbliższych mieszkańca DPS wyznaczany jest jedynie ich sytuacją dochodową i możliwościami, natomiast wszelkie korekty podejmowane w tym zakresie przez organ administracji nie mogą w sposób negatywny wpływać na treść zawartych umów. Zwolnienie jednej z osób z ponoszenia odpłatności nie może powodować zwiększenia zakresu obowiązków po stronie pozostałych osób zobowiązanych, lecz skutkuje przeniesieniem tego obowiązku na gminę dokonującą takiego zwolnienia".

Wyrok WSA w Gdańsku z 30 października 2014 r. sygn. III SA/Gd 667/14.
Uwaga! Wyrok jest nieprawomocny.

Źródło: CBOSA