W orzecznictwie sądowym wielokrotnie wskazano też, że pomoc społeczna nie może być traktowana jako stałe źródło dochodu służące do zaspokajania choćby najbardziej uzasadnionych potrzeb. Wyrok WSA w Bydgoszczy z 30 maja 2011 r. sygn. II SA/Bd 1497/10.

Ustawa o pomocy społecznej art. 3 ust. 1 stanowi, iż pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka. Pomoc ta realizowana jest w ramach dysponowania określonymi środkami finansowymi (art. 3 ust. 4 ww. ustawy) a przyznanie pomocy pieniężnej (tj. jej rodzaj, wysokość oraz okres, na który ma być przyznana) uzależnione jest nie tylko od sytuacji materialnej strony i jej żądań.

Rozpatrując wniosek o przyznanie zasiłku celowego organ musi także kierując się ogólnymi zasadami wyrażonymi w art. 3 ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, a więc koniecznością dostosowania rodzaju, formy i rozmiaru świadczeń do okoliczności konkretnej sprawy, jak również uwzględniania potrzeb osób korzystających z pomocy, jeżeli potrzeby te odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej.

Źródło: CBOSA