Staroście nie można zarzucić bezczynności, jeżeli wywiązał się z obowiązku nałożonego art. 226 ust. 5 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.
Kwestionowanie przez stronę wartości merytoryczną uzyskanych pouczeń poprzez zarzucenie staroście niewyczerpujące wyjaśnienie stanu
prawnego i faktycznego, a w konsekwencji obniżenie uzyskiwanych przez rodzinę zastępczą świadczeń jest w takiej sprawie bez znaczenia.
Ocena, która z regulacji prawnych pozwoli poszczególnym rodzinom uzyskiwać świadczenia na korzystniejszych warunkach nie była zadaniem starosty. Wyboru dokonały same rodziny, składając stosowne wnioski. Tak wynika z wyroku WSA we Wrocławiu z 13 listopada 2013 r. IV SAB/Wr 125/13.
Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/F1C4A62AD9
