O nienależnie pobranym świadczeniu w rozumieniu art. 2 pkt. 7 lit. a w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 Nr 1, poz. 7 ze zm) można mówić tylko wówczas gdyby osoba uprawniona otrzymywała jednocześnie świadczenie alimentacyjne z funduszu alimentacyjnego oraz należności od dłużnika alimentacyjnego przekazywane wprost do wierzyciela lub za pośrednictwem organu prowadzącego postępowanie egzekucyjne.

Sposób prowadzenia egzekucji określa m.in. przepis art. 28 ust. 1 ustawy, który wprost przewiduje, że w okresie, w którym osoba uprawniona otrzymuje świadczenie z funduszu alimentacyjnego z kwoty uzyskanej z egzekucji od dłużnika alimentacyjnego organ prowadzący postępowanie egzekucyjne zaspokaja w kolejności m.in. należności z tytułu świadczeń z funduszu alimentacyjnego wypłaconych osobie uprawnionej na podstawie ustawy – do ich całkowitego zaspokojenia. Z zacytowanego przepisu wynika więc wprost, iż uprawniony otrzymuje świadczenia z funduszu (ma zatem do nich prawo), gdy w toku prowadzonej egzekucji następuje przekazanie środków pieniężnych tylko na rzecz organu wierzyciela.

Wyrok NSA z dnia 9 listopada 2012 r. sygn. I OSK 631/12

Źródło: Orzecznictwo NSA