Senat odrzucił na posiedzeniu 30 marca br. ustawę o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta. Za odrzuceniem ustawy głosowało 50 senatorów, przeciwko było 44 senatorów, jedna osoba wstrzymała się od głosu.
Senat odrzucił ustawę o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta, która jest projektem rządowym. Zastrzeżenia do ustawy przedstawiła w debacie przewodnicząca Komisji Zdrowia i sprawozdawczyni ustawy senator Beata Małecka-Libera. Dokument, zdaniem przewodniczącej Komisji jest niespójnym zlepkiem różnych niepowiązanych ze sobą przepisów oraz stanowi kolejny etap centralizacji służby zdrowia. Druzgocącą opinię o ustawie przedstawiło senackie Biuro Legislacyjne, według którego budzi ona zasadnicze zastrzeżenia natury systemowej i konstytucyjnej. Krytyczną ocenę o ustawie przedstawiły też środowiska lekarskie, medyczne i pacjenckie.
Ustawa wprowadza obowiązkową autoryzację dla podmiotów leczniczych, udzielających świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Autoryzację – potwierdzenie spełnienia warunków odnośnie do miejsca udzielania świadczeń opieki zdrowotnej, personelu medycznego, wyposażenia w sprzęt i aparaturę medyczną – ma wydawać na 5 lat prezes NFZ.
Oznacza to likwidację zadań Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia w zakresie akredytacji. Ustawa wprowadza też obligatoryjny od 2025 r. wewnętrzny system zarządzania jakością i bezpieczeństwem, czyli monitorowania tzw. zdarzeń niepożądanych. Podmioty wykonujące działalność leczniczą, np. szpitale, będą miały obowiązek monitorowania zdarzeń niepożądanych, ich identyfikowania, zgłaszania i rejestrowania oraz analizowania przyczyn.
Ustawa przewiduje ponadto mechanizmy ochrony personelu medycznego w związku ze zgłoszeniem zdarzenia niepożądanego, co ma zachęcać do ujawniania możliwie jak największej liczby zdarzeń niepożądanych, bez obawy o ewentualne sankcje i działania represyjne z tym związane. Personel zgłaszający zdarzenie niepożądane nie powinien być zatem narażony, z określonymi wyjątkami, na takie niekorzystne dla niego działania jak rozwiązanie umowy czy niekorzystna zmiana warunków pracy i płacy. Sąd będzie mógł zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w stosunku do osób, które zgłoszą zdarzenie niepożądane, zanim organ powołany do ścigania przestępstw dowiedział się o przestępstwie.
Zamiast wojewódzkich komisji ds. spraw orzekania o zdarzeniach medycznych ustawa przewiduje wdrożenie dwuinstancyjnego pozasądowego systemu rekompensaty szkód z tytułu zdarzeń medycznych, obsługiwanego przez Rzecznika Praw Pacjenta. Rekompensaty za szkody związane z opieką zdrowotną ma zapewniać pacjentom, powoływany ustawą, Fundusz Kompensacyjny Zdarzeń Medycznych.
