Wątpliwości interpretacyjne związane z rozumieniem terminu "nie krócej niż 6 dni" w kontekście minimalnej długości pobytu w domu wczasów dziecięcych były podstawą interwencji Związku Powiatów Polskich.
Minimalny okres pobytu w domu wczasów dziecięcych wynoszący 6 dni został przewidziany w §70 ust. 2 rozporządzenia z dnia 11 sierpnia 2017 r. w sprawie publicznych placówek oświatowo-wychowawczych, młodzieżowych ośrodków wychowawczych, młodzieżowych ośrodków socjoterapii, specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych, specjalnych ośrodków wychowawczych, ośrodków rewalidacyjno-wychowawczych oraz placówek zapewniających opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania. Analogiczny zapis znalazł się w rozporządzeniu z 2 listopada 2015 r. regulującym tę materię dla „starego ustroju szkolnego”.
Była to jedna ze zmian przedmiotowych rozporządzeń wprowadzona nowelizacjami z 11 maja 2021 r. Drogą konsensusu strona rządowa i samorządowa z pierwotnie proponowanego okresu 8 dni przyjęły określenie minimalnej długości pobytu w DWD jako 6 dni. Pobyty nie krótsze niż 6 dni muszą być organizowane od 1 stycznia 2022 r.
W związku z opisem wagi dla wychowanków domów wczasów dziecięcych w algorytmie podziału części oświatowej subwencji ogólnej na rok 2022 (jeżeli analogiczny zostanie przewidziany na rok 2023), który stanowi o „dobach” pobytu, zasadnicze wątpliwości interpretacyjne budzi rozumienie określonego w przywołanym rozporządzeniu terminu „6 dni”.
W ocenie ZPP, już na tym etapie należy przesądzić czy intencją resortu edukacji jest uwzględnienie do naliczania subwencji oświatowej dla wychowanków DWD na rok 2023 pobytów liczonych w dniach czy w dobach. Ma to bowiem kluczowe znaczenie dla organizowania pobytów w domach wczasów dziecięcych w roku 2022, które wstępnie będą podstawą naliczenia subwencji na rok 2023. Zgodnie z aktualnym opisem wagi, subwencjonowane byłyby bowiem pobyty minimum 7 dniowe, co stoi w sprzeczności z zapisami przywołanych rozporządzeń.
O ile aktualny opis wagi dla wychowanków domów wczasów dziecięcych mógł znaleźć zastosowanie do sytuacji, gdy nie była określona minimalna długość pobytu (wykluczenie z finansowania pobytów jednodniowych bez noclegu) tak w sytuacji, gdy przepisy merytoryczne tę minimalną długość wskazują, wydaje się, że nie ma już racji bytu.
W odpowiedzi na wątpliwości zgłoszone przez ZPP, resort edukacji w pierwotnie przekazanej korespondencji wskazał, że ponieważ przywołane powyżej rozporządzenia nie określają sposobu liczenia terminu, należy zastosować art. 110 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny: ,,Jeżeli ustawa, orzeczenie sądu lub decyzja innego organu państwowego albo czynność prawna oznacza termin nie określając sposobu jego obliczania, stosuje się przepisy poniższe.” W konsekwencji, należałoby zastosować art. 111 § 2 k.c. zgodnie, z którym „Jeżeli początkiem terminu oznaczonego w dniach jest pewne zdarzenie, nie uwzględnia się przy obliczaniu terminu dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło.” A zatem przy obliczaniu terminu 6 dniowego pobytu wychowanka w DWD należałoby nie wliczać dnia przyjazdu wychowanka do DWD. Stąd przykładowo termin określony "od 12 do 17 lutego nie może być zaliczony do pobytów, które mieszczą się w dyspozycji wynikającej z rozporządzenia”, gdyż wynosi jedynie 5 dni. A zgodnie z ww. przepisem najkrótszy termin może wynosić 6 dni.
Jednakże podczas lutowego posiedzenia Zespołu ds. Edukacji, Kultury i Sportu resort edukacji i nauki zrewidował swoje stanowisko. Minister Marzena Machałek zapowiedziała, że zostanie doprecyzowane, że termin 6 dni pobytu liczony będzie od dnia przyjazdu do DWD.
