Brak kompleksowych unormowań dotyczących zasad instalowania i korzystania z systemów monitoringu wizyjnego – tak przez instytucje publiczne, jak i podmioty prywatne – przy jednoczesnym wzroście ich popularności sprawił, że Ministerstwo Spraw Wewnętrznych podjęło prace nad założeniami do ustawy o monitoringu wizyjnym.

Monitoring wizyjny ma zostać zdefiniowany jako zdalny odbiór obrazu prowadzony w sposób systematyczny w przestrzeni znajdującej się w polu widzenia kamer zainstalowanych w określonych punktach na obszarze monitorowanym lub w jego pobliżu, realizowany w celu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego lub ochrony osób i mienia.

Projekt zakłada rozróżnienie:

• otwartej przestrzeni publicznej (np. ulic);
• zamkniętej przestrzeni przeznaczonej do użytku publicznego (np. sklepy, budynki użyteczności publicznej, zakłady pracy, lecz również pojazdy komunikacji miejskiej);
• przestrzeni prywatnej.

Proponowane regulacje będą dotyczyły pierwszych dwóch obszarów.

W otwartej przestrzeni publicznej do prowadzenia monitoringu będą upoważnione wyłącznie podmioty publiczne w ściśle określonych celach, przy czym organy podejmujące decyzję o założeniu lub rozbudowanie systemu monitoringu będą zobowiązane do prowadzenia konsultacji społecznych, prognozowania skuteczności funkcjonowania systemu, a także bieżącej oceny skuteczności (włącznie z obowiązkiem corocznego sporządzenia raportu uwzględniającego statystykę zdarzeń dotyczących naruszeń bezpieczeństwa ujawnianych za pośrednictwem systemów monitoringu). Miejsca usytuowania kamer (ewentualnie wskazanie obszaru monitorowanego) mają być oznaczane tablicami informacyjnymi z odpowiednim piktogramem i wskazaniem danych administratora systemu monitoringu.

W zamkniętej przestrzeni przeznaczonej dla użytku publicznego informacja o monitoringu wizyjnym będzie umieszczana przy wejściu w obręb danej przestrzeni (budynku). Katalog podmiotów mogących prowadzić w tym obszarze monitoring jest szerszy, lecz ich uprawnienia będą węższe – w szczególności w zakresie ograniczenia przetwarzania obrazu (identyfikacji osób objętych monitoringiem). Jeśli takie przetwarzanie będzie dopuszczane odpowiednia informacja będzie się musiała znaleźć przy wejściu.

Monitoring prowadzony w przestrzeni prywatnej pozostaje poza zakresem zainteresowania projektu z zastrzeżeniem, że jeśli monitoring ten obejmie częściowo przestrzeń publiczną odpowiednia informacja (piktogram) będą się musiały znaleźć na granicy przestrzeni prywatnej lub na ścianie obiektu.

Monitoring wizyjny nie będzie mógł co do zasady być połączony z możliwością prowadzenia bieżącego przekazywania lub rejestracji dźwięku, a także być prowadzony w miejscach, które mogłyby naruszać godność człowieka. Zakazane zostanie stosowanie atrap kamer w otwartej przestrzeni publicznej.

Projekt założeń do ustawy o monitoringu wizyjnym będą przedmiotem obrad na najbliższym posiedzeniu Zespołu ds. Administracji Publicznej i Bezpieczeństwa Obywateli.