Naczelny Sąd Administracyjny nie przychylił się do skargi kasacyjnej złożonej przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze na wyrok WSA w Warszawie, który zakwestionował decyzję organu odwoławczego utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia. Jednak do jednego zarzutu skargi kasacyjnej NSA odniósł się pozytywnie.

Zdaniem NSA Kolegium miało rację co do tego, że brak jest podstaw do przypisywania w sprawach dotyczących zajęcia pasa drogowego bez wymaganego zezwolenia znaczenia dowodowi z dokumentu książki drogi (o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1 i § 10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 16 lutego 2005 r. w sprawie sposobu numeracji i ewidencji dróg publicznych, obiektów mostowych, tuneli, przepustów i promów oraz rejestru numerów nadanych drogom, obiektom mostowym i tunelom w związku z załącznikiem nr 1 do tego rozporządzenia), jakie przypisał mu Sąd I instancji. Jak orzekł Naczelny Sąd: wbrew stanowisku wyrażonemu w uzasadnieniu kontrolowanego wyroku wymieniony dokument, zważywszy na jego treść, funkcje oraz cele towarzyszące jego wytworzeniu, nie jest i nie może być traktowany jako dokument rozstrzygający i to w zasadniczy sposób – jak przyjął to Sąd I instancji – kwestię odnoszącą się do zajęcia pasa drogowego. Wynikające z tego dokumentu dane, które dotyczą szerokości i powierzchni pasa drogowego nie są ze swej istoty przydatne dla ustalenia przebiegu jego granic, a w tym kontekście dla ustalenia zajęcia pasa drogowego poprzez ulokowanie w jego granicach danego obiektu – wskazał NSA.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2020 r., II GSK 1523/19

Źródło: CBOSA