Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 kwietnia 2010 r. II GW 4/2010

Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko zajęte w postanowieniu Prezydenta Miasta X, przekazującym wniosek R.K. do rozpoznania Prezydentowi Miasta Y , mające uzasadnienie w treści art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym w związku z art. 21 ust. 1 pkt 3 KPA. Argumentacja wniosku o rozstrzygnięcie negatywnego sporu kompetencyjnego przedstawiona przez Prezydenta Miasta Y, wychodząca z założenia, że skoro stosunek administracyjnoprawny o udzielenie licencji zaistniał w następstwie wydania decyzji przez Prezydenta Miasta X to tym samym organ ten jest właściwy do wydania decyzji w przedmiocie zmiany licencji, nie jest oparta na usprawiedliwionej podstawie.

Przepisy prawa nie regulują wprost sytuacji dotyczącej zmiany okoliczności faktycznych związanych z treścią wydanej decyzji tworzącej stosunek administracyjnoprawny o charakterze trwałym, aczkolwiek ograniczony czasem, jakim jest omawiana licencja, które skutkują zmianę licencji poprzez wydanie stosownej decyzji. Dylemat, na który wskazał Prezydent Miasta Y we wniosku o rozstrzygnięcie sporu o właściwość, mieści się bowiem w hipotezie przepisów art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym w związku z art. 21 § 1 pkt 3 kpa W świetle tych przepisów organem właściwym do załatwienia sprawy w przedmiocie zmiany licencji jest organ właściwy ze względu na siedzibę przedsiębiorstwa, a takim organem jest Prezydent Miasta Y, co zresztą wynika z załączonego do akt sprawy zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej.

Źródło: Orzecznictwo NSA