Złoża asfaltu naturalnego występują w przyrodzie na ogół w pobliżu złóż ropy naftowej. Powstają w procesie długotrwałego wypływu ropy naftowej na powierzchnię , a ulepszone zostają w wyniku oddziaływania tlenu.

Mają one postać złoża bitumicznego  (o zawartości 55-98 proc. czystego asfaltu)  lub skał bitumicznych (najczęściej są to wapienie, dolomity, czasem piaskowce, skały o porowatej strukturze nasycone asfaltem, którego zawartość wynosi około 10 do 15 proc. objętości skały).

Asfalt naturalny jest zbyt twardy, by mógł być stosowany jako samodzielne lepiszcze. Stosuje się go jako dodatek do asfaltów ponaftowych, w, w celu poprawienia ich właściwości.

Największe złoża asfaltu naturalnego występują w Wenezueli, USA, Syrii  na Trynidadzie. Stamtąd, po odpowiednim przerobieniu i zapakowaniu w beczki,  płyną do nas statkami. Ale asfalt naturalny wydobywa się także z złóż położnych w Albanii.

Mieszanki asfaltowe produkowane z domieszką asfaltu naturalnego, który działa jak „modyfikator”, cechuje: wysoka odporność na starzenie, deformacje i spękania.

Z uwagi  na swoją wysoką odporność  mieszanki  z domieszką asfaltu naturalnego doskonale sprawdzają się do zastosowania  w tych miejscach, w których wykonanie napraw wiązałoby się z dużymi kosztami lub utrudnieniami zarówno dla użytkowników jak i wykonawców.

(np. nawierzchnie na obiektach, w tunelach, na skrzyżowaniach i rondach w centrach miast, zatokach autobusowych, parkingach dla samochodów ciężarowych, pasach startowych itd.).