W sprawie będącej przedmiotem nieprawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 12 marca 2012 roku, sygn. II SA/Bd 1001/12 właściwy organ wprowadził zmiany w zatwierdzonym projekcie organizacji ruchu poprzez zaprojektowanie znaków B-18 o treści 10 t (zakaz wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej ponad 10 t). Zmianę tę motywował koniecznością ochrony nowowykonanej nawierzchni drogi przed destrukcją przez pojazdy ciężkie. Sąd administracyjny uznał to za argument niewystarczający.

Sąd wskazał, że pkt 3.2.19 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach wskazuje, że znak B-18 stosuje się przed odcinkami dróg, których nośność jest niewystarczająca dla przejazdu pojazdów dopuszczonych do ruchu bez ograniczeń, i że na znaku podaje się wartość wynikającą z rzeczywistej nośności obiektu lub drogi. Sąd wywiódł zatem, że zastosowanie znaku B-18 zostało uwarunkowane dwoma okolicznościami tj. warunkiem niewystarczającej nośności drogi dla przejazdu pojazdów dopuszczonych do ruchu bez ograniczeń, oraz wymogiem podania na znaku wartości wynikającej z rzeczywistej nośności drogi. W okolicznościach sprawy przytoczone argumenty w żaden sposób nie odnosiły się do warunków i wymogów zastosowania znaku B-18. Chcąc zlokalizować ten znak właściwy organ nie może powołać się na niesprecyzowaną konieczność ochrony odnowionej nawierzchni; musi wykazać jaka jest rzeczywista nośność drogi i dopiero wówczas może wprowadzić odpowiednie ograniczenia.

Oznacza to, że niedopuszczalne jest profilaktyczne wprowadzanie ograniczeń wjazdu pojazdów na poszczególne odcinki dróg.