Za Polską Agencją Prasową i portalem portalsamorzadowy.pl publikujemy informację na temat tzw. matury międzynarodowej. W znacznej mierze organizowana jest ona w szkołach niepublicznych.

"Program IB skusił mnie tym, że ucząc się zgodnie z nim na naukach przyrodniczych bardzo dużo przeprowadzanych jest doświadczeń. To miało dla mnie ogromne znaczenie, fizyka mnie fascynuje. Program IB to program po prostu dla mnie" - powiedział przed środowym egzaminem Mateusz, jeden z tegorocznych międzynarodowych maturzystów z warszawskiego XXXIII Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika. Mateusz chciałby studiować inżynierię lotnictwa, najlepiej na jednej z uczelni brytyjskich. "Jeśli się tam nie dostanę, pójdę na politechnikę. Wszystko zależy od wyniku, jaki uzyskam" - zaznaczył.

Jego kolega Krzysztof chce studiować medycynę na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym lub na Uniwersytecie Jagiellońskim. Krzysztof mówił, że w jego wypadku wybór IB, to w pewnym sensie kwestia przypadku i wykorzystania szansy, która mu się trafiła. "W III klasie gimnazjum zostałem laureatem konkursu. Gdy usłyszałem od koleżanki z Garwolina, która się tutaj wcześniej uczyła, że to dobre liceum i ciekawy program, postanowiłem wykorzystać swoją szansę. Złożyłem papiery i dostałem się" - powiedział.
Na świecie program IB prowadzony jest przez ponad 2200 szkół w 125 krajach.

Dyplom IB jest honorowany i uznawany za prestiżowy w wielu uczelniach na całym świecie. Jego posiadanie nie zapewnia jednak absolwentowi miejsca bez egzaminu na wielu prestiżowych uczelniach wyższych na świecie. Matura IB jest traktowana, jako równorzędny egzamin z angielskimi A-level (m.in. w Oxfordzie, Cambridge) lub SAT (MIT - Massachusetts Institute of Technology).

Międzynarodowa sesja maturalna rozpoczyna się zawsze w pierwszych dniach maja. Potrwa trzy tygodnie. W tym czasie uczniowie będą zdawać kilkanaście egzaminów z sześciu przedmiotów. Obowiązkowy jest język ojczysty, język obcy i matematyka. Oprócz tego muszą zdawać egzamin z nauk społecznych (do wyboru: geografia, historia lub filozofia), nauk przyrodniczych (biologia, chemia lub fizyka) oraz z przedmiotu wybranego przez ucznia spośród wszystkich oferowanych w szkole. Egzaminy odbywają się w dwóch turach: porannej i popołudniowej.

Program IB realizowany jest w dwóch ostatnich klasach liceum; wszystkie zajęcia prowadzone są w języku angielskim. Każda szkoła sama decyduje, jak przeprowadzić nabór do tych klas.
Materiały na egzamin maturalny przygotowywane są w Wielkiej Brytanii i stamtąd rozsyłane są do szkół na całym świecie. Po zakończeniu egzaminu prace są kodowane i wysyłane pocztą kurierską do egzaminatorów w różnych państwach na całym świecie. Wszystkie egzaminy (z wyjątkiem egzaminu z języka ojczystego) uczniowie zdają w języku angielskim.

Każda praca oceniana jest w skali od 1 do 7 punktów. Z sześciu części egzaminu uczeń może uzyskać maksymalnie 42 punkty. Można też uzyskać dodatkowe trzy punkty za esej z teorii wiedzy i pracę badawczą z wybranego przedmiotu - obie prace muszą być napisane po angielsku. Dodatkowo wszyscy uczniowie muszą przepracować 150 godzin na rzecz środowiska społecznego lub przyrodniczego.
Wyniki egzaminu zamieszczone zostaną na stronie internetowej Organizacji IB w lipcu, dyplomy młodzież otrzyma na początku września.

System IB powstał w 1962 r. w Genewie. Celem nauczania i wychowania w szkołach IB jest "całościowa edukacja i wykreowanie człowieka na miarę jednoczącego się świata XXI wieku, (...) promowanie wzajemnego zrozumienia między narodami, a także ułatwienie uczniom geograficznej i kulturowej mobilności bez względu na przynależność narodową czy państwową".

Program IB realizowany jest w Polsce od 1993 r. Jako pierwsze do programu przystąpiły warszawskie XXXIII Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika i III Liceum Ogólnokształcące im. Marynarki Wojennej RP w Gdyni.

Dyplom IB odpowiada polskiemu świadectwu dojrzałości i uprawnia do ubiegania się o przyjęcie na studia w polskich uczelniach na takich samych zasadach, jakie daje zdanie polskiej matury.

Komentarz DWW: Zawsze podziwiałem i będę podziwiał młodych ludzi, którym chce się chcieć. To bardzo dobrze, że starają się oni o maturę, która otwiera możliwości studiowania na wielu międzynarodowych uczelniach. W Polsce jest to możliwe od 1993 r., a więc wiele pokoleń powojennych nie miało takiej możliwości. Tym bardziej jest ważne, aby korzystać z nich wtedy, gdy się pojawiły. Dlatego często jest mi przykro i jednocześnie czuję żal, gdy młodzi ludzie nie wykazują żadnych ambicji, nie chcą korzystać z możliwości, jakie powstały po roku 1990. Mam jednak nadzieję, że takich młodych ludzi bez ambicji będzie coraz mniej. Czego Państwu i sobie serdecznie życzę.